Priester Penne
U bent bezoeker 499765
Voor veel mensen is de vakantietijd een tijd om het wat rustiger aan te doen, een tijd ook om eens terug te kijken naar het afgelopen werkjaar en vooruit te kijken naar het komende werkjaar. De vakantietijd mag ons eens de vraag laten stellen: hoe was het afgelopen werkjaar, hoe heb ik in dat afgelopen jaar meegewerkt aan Gods Plan met de wereld? Was het vruchtbaar? De vakantietijd mag ons ook de vraag stellen: ga ik het in het komende jaar op dezelfde manier verder doen, ben ik goed bezig, is dit wat Gods Plan met mij is?
Het zal niet altijd lopen zoals je wil dat het loopt maar hopelijk zijn de positieve dingen toch in groter aantal dan de negatieve dingen. De vakantietijd moet mensen laten zeggen: zo wil ik doorgaan of het moet anders.
Net toen ik hier deze gedachten neerschreef, kreeg ik een mooi verhaal gemaild die ons allemaal eens mag laten nadenken.
Een oude vrouw komt bij de dokter en zegt: “Ik heb een hand vol klachten. Zal ik ze opnoemen?” “Laat maar eens horen,” zegt de dokter. “De eerste vinger, dat is mijn verloren man. De tweede zijn mijn lichamelijke klachten. De derde vinger: dat ik zo weinig meer kan doen. De vierde dat ik me soms eenzaam voel. De vijfde vinger dat er om me heen zoveel bekenden weggevallen zijn.” “Dat is inderdaad een hele hand vol,” zegt de dokter. “Maar die andere hand dan?”, vraagt hij nieuwsgierig. “Dat zijn mijn zegeningen. Wilt u die ook horen?”, vraagt ze. “Graag”, zegt de arts. “De eerste vinger, dat ik elke dag voldoende eten heb. De tweede dat mijn huisje lekker warm is in de winter. De derde dat er mensen om mij heen zijn die me helpen. De vierde dat ik de laatste tijd gespaard ben van nog meer ziektes en pijn. De vijfde vinger dat ik voldoende geld heb om mijn rekeningen te betalen.”
De dokter kijkt naar haar beide handen. De vrouw kijkt hem aan en zegt: “Twee handen die verdriet hebben gedragen, tranen gedroogd en wel eens tot vuisten gebald. Ook twee handen die weten wat leven is. En weet u wat ik nu zo mooi vind, wat er gebeurt als ik mijn handen vouw tot een gebed?” “Nee,”, zegt de dokter. “Als ik bid, gebeurt er iets met mijn handen. Dan gaat mijn hand met de zegeningen naar mijn hand met het verdriet. Dan vouw ik de vingers in elkaar en komen de moeilijke gebeurtenissen tussen de zegeningen in. Biddend breng ik mijn verdriet bij God. Daarna tel ik de zegeningen. Weet je, ik ben dankbaar dat ik twee handen heb, ze houden elkaar in evenwicht. Ze houden mij in evenwicht en zo is mijn leven minder zwaar.” De dokter knikt instemmend, vouwt de vinders van de ene hand tussen de vingers van zijn andere hand en blijft even verzonken in zijn eigen gedachten zitten.
Deze vakantietijd mag een tijd zijn om eens onze zegeningen te tellen en zo een nieuw werkjaar aan te vatten!
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.