Op mijn scheurkalender staat bij de 23ste februari de heilige Polycarpus van Smyrna, gestorven in 155. Voor de meesten van ons vast een onbekende heilige en toch een bijzonder interessante heilige die ons vandaag heel wat te leren heeft. Ik ben het zo wat gaan opzoeken.
Polycarpus leefde in de eerste eeuw. Polycarpus is christen geworden door de prediking van de apostel Johannes. Polycarpus kende dus de apostel Johannes en heeft dus het voorrecht gehad persoonlijk onderricht door één van Jezus’ leerlingen. Hij ontving zijn aanstelling in Asia en werd bisschop van Smyrna door een van de apostelen. Dat is zo toch een bijzondere gedachte om eens bij stil te staan: het geloof in Jezus Christus is doorgegeven doorheen de eeuwen en het begon door de apostelen. De apostelen hebben aan mensen verteld hoe ze Jezus Christus hebben ervaren en wat ze met Hem hebben meegemaakt. Geloof is nooit uit de licht komen gevallen maar is altijd concreet doorgegeven. Wij hebben ons geloof ook van iemand gekregen, iemand die naar ons getuigde van wat die Jezus Christus allemaal te bieden heeft en we hebben dat ook in ons leven toegelaten. Dat is dus concreet begonnen door de apostelen en de heilige Polycarpus is dus een van die eersten die het van een apostel zelf heeft ontvangen.
Ik las dat Polycarpus werd vervolgd omdat hij de staatsgoden weigerde te vereren en Jezus Christus weigerde af te zweren. In het jaar 115 is hij levend verbrand in het amfitheater in Smyrna. Als je daar aan denkt: een vreselijke dood. En toch spreekt elk martelaarschap ons over de echtheid van het geloof in Jezus Christus. Voor een sprookjesfiguur of voor een fictieve figuur geef je je leven niet. Niemand zal voor het verhaal van Roodkapje of voor het verhaal van de Wolf en de zeven geitjes zijn of haar leven geven. Maar wie ervaren heeft wat Jezus Christus, de Levende Heer, ons te bieden heeft, geeft daar zijn of haar leven voor. Ook dat laat de heilige Polycarpus ons zien. Hij moet er wel echt van overtuigd geweest zijn of hij zou die staatsgoden wel vereerd hebben. Hopelijk zien ook wij in wat Jezus Christus ons te bieden heeft, onvergelijkbaar met wie of wat dan ook.
Polycarpus was een stokoude man toen hij martelaar werd, hij was 86 jaar oud. Zijn getuigenis maakt tot op vandaag indruk. Veel van onze gelovigen en onze kerkgangers zijn ook oud maar alleen al door het feit van je hoge leeftijd kun je een getuigenis zijn. Als hoogbejaarde getuig je: met Jezus Christus aan je zijde kun je de stormen van het leven aan!
In het brevier, het getijdenboek van de Kerk, staan er op 23 februari twee zinnen van de heilige Polycarpus waarin we zijn sterke geloof horen uitspreken in Jezus Christus, met de dood voor ogen. In het ochtendgebed lezen we: “Zesentachtig jaren dien ik Christus en Hij heeft mij geen enkel onrecht aangedaan. Hoe zou ik dan mijn Koning kunnen vervloeken, die mij heeft verlost?” en in het avondgebed lezen we zijn woorden: “Ik dank U, Heer, almachtige God, dat Gij mij waardig hebt gekeurd als één van uw martelaren deel te hebben aan de beker van uw Gezalfde.” Mogen ook wij in alle omstandigheden getuigen van ons geloof in Jezus Christus, net al Polycarpus.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.