Woord van de Pastoor

Nadenken over je eigen dood

Eens het oktober is, dan steekt de hele sfeer van Halloween weer de kop op. Ik zag reclame voorbij komen van Plopsaland die begin oktober zijn Halloweenperiode begon, traditioneel een van de drukste perioden van het seizoen. Bepaalde steden dompelen zich in oktober in Halloweensfeer. Ik zag in mijn thuisstreek dat een Landelijke Gilde een “Hol een pompoen uit voor Halloween-actie” organiseert. Op heel wat plaatsen zijn er Halloweentochten. Je kunt er voor of tegen zijn, je kunt het allemaal overgewaaide commercie vinden of er helemaal in opgaan: het heeft een plek gekregen in onze tijd en in onze maatschappij! En soms denk ik: het is misschien goed dat mensen op een of andere manier eens nadenken over de dood, over hun ziel die verder leeft. Het Halloweengebeuren kan mensen daar eens laten over nadenken, elk nadeel heeft zijn voordeel!

Enkele jaren geleden vertelde mij iemand dat hij op bedevaart was geweest naar Rome en daar in een van de grote basilieken te biechten was geweest. Hij had een heel aparte penitentie gekregen: hij moest eens een half uur nadenken over zijn eigen dood. Hij had dat best een heel confronterende opdracht gevonden.

Heb jij daar al eens over nagedacht? Niemand van ons weet wanneer we gaan sterven. De Heer spreekt er ook over in het evangelie: “Wees dus waakzaam, want je weet niet op welke dag jullie Heer komt.” (Matteüs 24,42) Het gaat hier op aarde niet op leeftijd: ik heb uitvaarten gedaan van kinderen maar ook van mensen die de honderd voorbij waren. Ik heb uitvaarten gedaan van mensen die totaal onverwacht stierven en uitvaarten van mensen bij wie men de dood al lang verwachtte. Er is zo een spreuk: “Een jonge mens kan gaan en een oude mens moet gaan”. Niemand van ons kent het moment. Niemand van ons denkt graag aan onze eigen dood, we willen allemaal hier blijven en we hangen ook zo vast aan zovele mensen en dingen. Iemand zei me onlangs dat ze er echt niet wilde aan denken om haar geliefde medemensen te moeten loslaten, en toch komt voor elk het moment! Het valt me bij rouwgesprekken op dat de meeste mensen nooit met hun dierbaren over de dood hebben gesproken…
Het is toch wel eens iets wat we ons af en toe mogen afvragen: Stel dat ik straks doodga, hoe kom ik voor God te staan en wat laat ik achter? Wat gaat God van mijn leven zeggen? Wat gaan de mensen over mijn leven zeggen? Zullen de mensen om mij rouwen en me met liefde gedenken? Welk spoor laat ik achter? Zo’n vragen en het besef dat we niet weten wanneer, kan ons wel eens dingen laten veranderen in het leven.

Als christenen weten we dat het leven niet zal eindigen wanneer ons lichaam het vroeg of laat zal begeven en wanneer onze laatste adem zal zijn uitgeblazen. We mogen dan naar God gaan, onze ziel zal voor Hem verschijnen. In de tweede brief aan de Korintiërs hoofdstuk 5 wordt het zo mooi verwoord: “Wij weten het: als de tent die onze aardse woning is, wordt neergehaald, heeft God voor ons een gebouw gereed in de hemel, een onvergankelijk, niet door mensenhand vervaardigd huis…Want allen moeten wij voor Christus' rechterstoel verschijnen, opdat ieder het loon ontvangt voor wat hij in dit leven heeft gedaan, goed of kwaad.”

Heb je al eens nagedacht over je eigen dood? Eens komt de dag. Zonder er bang voor te worden of angstig, laten we het goed voorbereiden…

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne
www.priesterpenne.be

Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.