Mijn Halloween, Allerheiligen en Allerzielen...
Vrijdag 31 oktober…gisteren…Halloween…een dag waarop wereldwijd de dood centraal staat…mensen verkleden zich in skeletten en griezelen… Vrijdagmorgen 31 oktober begon in Bergeijk met een drama…een jonge kerel van zestien, Roel, gaat met de fiets naar zijn werk…”Houdoe”, is zijn groet…de vrouw van zijn baas is jarig, dus hij heeft een bos bloemen bij zich…op zijn korte weg naar zijn werk gebeurt een ongeluk…hij wordt geschept door een bestelbus…hij wordt met de helikopter naar het ziekenhuis gebracht…onderzoeken volgen…hopen en vrezen…hij heeft geen overlevingskansen, er is zoveel kapot in zijn jonge lichaam…vrijdagmiddag is hij overleden…ouders verliezen een kind…bij veel vrienden en bekenden van hem krijgt Halloween nu een andere klank…de dood komt zo dicht bij…
Veel mensen hebben vrijdag aan Roel gedacht, zou hij het toch halen, ondanks de slechte berichten…Ook de opa en oma van Roel leefden heel die 31ste oktober in onzekerheid, twee mensen met een getekende gezondheid, heel de dag denkend aan hun stamhouder, zij konden niet in Tilburg in het ziekenhuis zijn bij hun kleinzoon die iedere dag hen bezocht…Oma zegt tegen opa: “Kon ik hem nog maar even vasthouden”…ook bij hen kwam dan vrijdagmiddag het tragische bericht dat hun kleinkind overleden was…niemand dan zij die het meemaken kunnen de pijn in het hart en de gedachten van grootouders die hun kleinkind verliezen begrijpen…Een uur later voelt oma zich beroerd…ze valt in de armen van opa en sterft in zijn armen…Halloween, dag van dood, krijgt nu nog een zwaardere klank…
Ik werd als priester geroepen naar hen…sprakeloos sta je daar…een gezin die op een dag twee keer is geslagen door de dood…stilaan komt de hele familie uit Tilburg…ze hebben hun dode jongen daar achtergelaten om naar huis terug te keren en thuis te rouwen bij hun dode moeder…een gezin verliest hun kind en hun moeder…een man verliest zijn vrouw en kleinkind…Hoe doods kan Halloween zijn ?
Toen de hele familie samen was, heb ik met hen nog gebeden bij hun dode moeder. Voor mij was het geen Halloween maar was het de vooravond van Allerheiligen en Allerzielen. Met het hele gezin heb ik gebeden en uitgesproken dat dit sterven voor ons niet het einde van alles is. Met in mijn achterhoofd de woorden uit de Schrift dat “wij geloven dat Jezus is gestorven en weer opgestaan, dan zal God hen die in Jezus zijn ontslapen samen met Hem meevoeren” (1 Tess. 4, 14) heb ik haar lichaam besprenkeld met het doopwater en gezegend met het kruis. God laat Zijn gedoopte kinderen niet los in de dood. Bij dat dode lichaam heb ik daar de woorden gelezen die Jezus zei tot Maria, die bedroefd was om Lazarus: “‘Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft mag dan wel sterven, toch zal hij leven; en iedereen die leeft en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven. Geloof je dat?’” Die boodschap neemt het verdriet niet weg van die mensen maar het geeft wel aan dat voor ons de dood niet het laatste woord heeft. Al kan het kinderlijk klinken, toch geloof ik oprecht dat die oma daar over de grens van het leven haar kleinkind in de armen heeft genomen en dat ze daar bij de Heer nu samen een plaats hebben en in het onmetelijke verdriet van de achterblijvers toch dicht bij hen zijn. Eens zien we elkaar terug ! Dat geloof wens ik ook ons allen die Allerheiligen en Allerzielen vieren, daar bidden we voor.
Gods Zegen,
Uw priester en pastoor A. Penne.
http://roelwemissenje.hyves.nl/
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.