Gedachten na Pinksteren
Daags voor Pinksteren hoorde ik een radioprogramma waarin men mensen belde en vroeg wat we met Pinksteren vierden. De meesten antwoordden: “Het was een vrije dag”, “Het had toch wel iets met het geloof of met Jezus te maken”… Iemand had altijd eerst gedacht dat Pinksteren iets met Pinkpop te maken had maar aangezien Pinkpop dit jaar einde mei was, wist ze het ook niet meer. Je moet maar eens aan je huisgenoten of toevallige bezoekers vragen of ze weten wat Pinksteren is en of ze het Bijbelverhaal erbij kennen.
Voor hen die het niet meer weten…Na de Verrijzenis was Jezus gedurende veertig dagen aan Zijn leerlingen verschenen en liet hen zien dat Hij werkelijk verrezen was. Op de veertigste dag was Hij naar de Hemel terug gegaan (Hemelvaart). Als bangeriken waren de apostelen, met Maria, gaan samen zitten. Ze voelden zich alleen nu de Heer niet meer bij hen was, Hij had hen wel een Helper beloofd. Ze waren bang dat men hen ook zou gevangen nemen en misschien vermoorden. En plots, op de tiende dag na Hemelvaart, gebeurt er iets bijzonders: “Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven.” (Handelingen 2) Die Beloofde Helper was gekomen, ze waren niet meer bang en ze vertelden voortaan het verhaal van Jezus Christus. Hun verhaal maakte indruk want nog die dag lieten meer dan 3000 mensen zich dopen.
In deze tijd na Pinksteren worden we bevraagd. Hoe is het met ons ? In het Doopsel en Vormsel ontvingen ook wij de Heilige Geest, laten wij Hem ook aan het werk ? Zoals de Heilige Geest de schrik om te getuigen wegnam bij de apostelen, zo wil Hij dat ook bij ons doen. Er zijn in onze wereld veel bange mensen, bang omdat ze denken dat ze er alleen voor staan in het leven, dat niemand hen begrijpt. Onze verkondiging mag die schrik wegnemen. We hebben sinds ons Doopsel een onverbrekelijke vriendschap met God, we staan er nooit alleen voor, Hij kent en bemint ons zoals we zijn. Sommigen zijn bang voor de toekomst, hebben bepaalde stappen in het leven gezet die hen flink hebben getekend en hun leven is een puinhoop. Onze verkondiging mag ook die schrik wegnemen. Er is altijd vergeving en een nieuw begin mogelijk. Wie God erom vraagt, krijgt vergeving, wat het ook is geweest. Door Zijn sterven op het Kruis heeft de zonde nooit meer het laatste woord. Sommige mensen zijn bang voor de dood, bang dat alles afgelopen is, bang dat de liefdevolle band met medemensen die sterven eindigt. Ook die schrik hoeven we niet te hebben. De dood heeft sinds de Dood en Verrijzenis van Jezus niet meer het laatste woord, “Wie in Hem gelooft, zal leven, ook al is Hij gestorven”. Pinksteren was het Feest wat ons als christenen zegt dat we niet bang hoeven te zijn en dat we dat op onze beurt ook moeten uitdragen, doen wij dat ?
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.