Hostie in de portemonnee
HOSTIE IN DE PORTEMONNEE…
In een gezin waar ik onlangs een familiemis voor deed hoorde ik een bijna ongelofelijk verhaal. Ze wezen me erop dat ik tijdens die Mis vergat te zeggen dat niemand zich verplicht hoefde te voelen om ter Communie te gaan. In jubileum-, trouw- en rouwmissen zeg ik meestal – vooral voor de niet-katholieken en voor hen die nog zelden in de kerk komen - dat er gelegenheid is om de Communie te ontvangen maar dat het geen plicht is. Ik spreek dan dat het een Sacrament is zoals we eens gedoopt zijn en de Eerste Communie hebben ontvangen. Ik leg uit dat brood en wijn het Lichaam en Bloed van de Heer zijn geworden in de Mis en dat men ter Communie kan komen als men wil leven uit Jezus Woord en Brood. Nu had ik dat dus niet gedaan…
Een Noord-Nederlandse schoonzus, die helemaal niets van het katholieke geloof afweet, ontving in die Mis de Communie, nam ze mee naar haar plaats en stopte die in haar portemonnee. De volgende dag kwam er een buurman bij haar en zei dat zijn armen vol uitslag stonden. “Ik heb misschien nog iets bijzonders voor jou, ik heb dat gisteren in de kerk gekregen”, ze haalde de Hostie uit de portemonnee, gaf Die en zei dat hij dat moest opeten. De volgende dag kwam hij terug en zei dat het geholpen had, al de uitslag was weg…
Dit trof me, hier gebeurde iets met wat mij als priester en ons als Kerk heel dierbaar is: Christus tegenwoordig in de Heilige Eucharistie. Die vrouw was zich natuurlijk van geen enkel kwaad bewust, voor ons is dit heiligschennis. Veel priesters kunnen voorbeelden geven van Hosties die gevonden worden in de banken; mensen met een kauwgom in de mond die ter Communie komen, die de Hostie aannemen zonder Amen te zeggen en op een manier waarop je kunt vermoeden dat ze helemaal niet tot de Rooms-Katholieke Kerk horen. Het uitreiken van de Communie hoort bij een Eucharistie maar het brengt ons toch in gewetensnood. Uit liefde voor het Heilige ben je als priester verplicht bij elk jubileum, trouw- en rouwmis een uitgebreide uitleg te gaan geven over wat er met de Communiegang gebeurt…
Zondag 25 mei is het Sacramentsdag. Op die dag spreken we met zijn allen ons geloof uit dat wanneer in de Mis de priester de woorden van Jezus bij het Laatste Avondmaal uitspreekt brood en wijn veranderen in het Lichaam en Bloed van Christus. Jezus spreekt die woorden langs de mond van de priester uit. Vanaf dat moment zien en smaken we wel nog brood en wijn maar het is de Heer Zelf. Het is geen symbool van Jezus of geen verwijzing naar het Laatste Avondmaal, zoals protestanten geloven, maar Jezus werkelijk aanwezig: met Zijn ziel en lichaam, met Zijn Godheid en Zijn mensheid. Vanuit dat geloof doet het pijn als iets als bovengenoemd verhaal gebeurt. Vanuit de gedachte dat de Communie ontvangen Jezus ontvangen is, vraagt onze Kerk dat zij die ter Communie gaan waarlijk katholiek zijn én elke zondag hun godsdienstplicht vervullen, én bovendien in staat van genade vertoeven, dus met geen zware zonden rondlopen. Wie hier niet aan voldoet en toch naar voren wil komen, kan altijd een zegen vragen. Premier Balkenende doet dat altijd wanneer hij als protestant naar een Mis gaat. Hoe is het met ons geloof, hoe beleven wij de Mis, hoe gaan wij ter Communie ? Ons beleven mag ons ook laten getuigen daarvan !
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.