Geloven in de oogst
Op 25 mei kwam ik met de andere priesters waarmee ik in 1997 tot priester werd gewijd samen in Tilburg. We waren broederlijk samen in de Trappistenabdij Koningshoeven, waar een van mijn klasgenoten 10 jaar geleden is ingetreden. We vierden samen de Mis in de Heikese kerk van Tilburg, ik werd gevraagd om te preken. Zie: https://www.youtube.com/watch?v=A2YJYf_eWYk&ab_channel=ParochieDeGoedeHerderSt.Dionysiuskerk
In mijn preek in Tilburg maar ook in de dankmis in Sint-Pieters-Rode haalde ik een verhaal in herinnering over de bisschop die ons gewijd heeft. Men vroeg eens aan Monseigneur Johannes ter Schure sdb, welk zijn lievelingsgedicht was. Hij citeerde toen een gedicht “De Ploeger” van Adriaan Roland Holst. Het korte gedicht luidt: “Ik vraag geen oogst; ik heb geen schuren, ik sta in uwen dienst zonder bezit. Maar ik ben rijk in dit: dat ik de ploeg van uw woord mag besturen. Ik zal de halmen niet meer zien noch binden ooit de volle schoven, maar doe mij in den oogst geloven waarvoor ik dien…”
De grote boodschap van dat gedicht is dat we altijd moedig verder moeten doen, ook al zijn er niet direct vruchten te zien. Dat is een beeld wat ik ook meedraag van die bisschop van ’s-Hertogenbosch die ons eens tot priester wijdde: hij werd bisschop in een moeilijke tijd van de Kerk maar hij is steeds blijven zaaien en zaaien en altijd blijven geloven in de oogst, ook al wist hij dat hij de oogst wellicht niet meer zou zien.
Het gedicht van mijn oude bisschop is me ook dierbaar geworden en ik citeer het wel eens in gesprekken bij huisbezoeken. Je hoort wel eens verhalen van mensen die bijna moedeloos geworden zijn omdat ze zo weinig resultaten zien na geleverde inspanningen. Ook op gelovig gebied. Ouders die wel eens klagen dat ze aan hun kinderen het geloof hebben meegegeven maar nu de kinderen op eigen benen staan zien ze weinig gelovige en kerkelijke praktijk. Catechisten die zich voor de volle honderd procent inzetten om kinderen voor te bereiden op eerste communie en vormsel en na die feestelijke dagen ziet men geen kind meer in de parochiekerk. Het is met vele dingen in het leven dat men zich kan afvragen: heeft het allemaal wel zin dat we het doen want we zien zo weinig resultaat; sommigen worden er echt moedeloos van. Wanneer je op zo een punt gekomen bent, dan zou ik het gedicht weer willen voorhouden: “Ik zal de halmen niet meer zien noch binden ooit de volle schoven, maar doe mij in den oogst geloven waarvoor ik dien…”
Blijven geloven in de oogst, dat is onze opdracht. We zaaien het Woord Gods, maar meer dan zaaien en er voor bidden kunnen we niet doen. Af en toe krijgen we wel eens een sterretje aan de donkere hemel te zien. Af en toe merk je dat iemand toch teruggrijpt op wat men in de jeugd heeft meegekregen, af en toe word je bevestigd in je verkondigingstaak door iemand die je zegt dat een woord uit een preek hem is bijgebleven en sterkt, af en toe zie ik zelfs mensen op hun sterfbed die teruggrijpen naar het geloof wat ze eens – tientallen jaren geleden – van diepgelovige ouders of grootouders hadden meegekregen.
Voor elk die op een of andere manier meehelpt om Jezus Christus in deze wereld te verkondigen: doe verder, blijf zaaien en blijf geloven in de oogst, ook al zie je op dit moment zo weinig vruchten !
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.