Piekeren en stilte
Soms kunnen mensen nogal wat piekeren over bepaalde problemen. Er gebeuren dingen in de familie of op het werk of op school of in de parochie of in het verenigingsleven en men moet er almaar aan denken. Het is zoals in de Klaagliederen van Jeremia verwoord is: “Ik denk aan mijn nood en ellende; dit vergiftigt mijn leven. Ik blijf er aldoor aan denken, het weegt op mij als een last.” (Klaagl. 3, 19-20) Dag en nacht kan men soms zitten piekeren over bepaalde dingen. Regelmatig kloppen mensen ook aan bij de pastoor om het verhaal te doen en hopen op een duidelijk antwoord. Soms kun je mensen helpen, soms ook niet. In het spreken over dingen kun je soms zelf het antwoord vinden. Een vraag die ik mensen dikwijls stel is: “Heb je er al eens voor gebeden ?” Soms kijken mensen je dan raar aan. En toch, als je werkelijk gelooft dat God met je bezig is in je leven, dan zal Hij je ook ingeven en aanwijzingen geven wat je moet doen. Leg je zorgen ook aan Hem voor en Hij zal je de weg wijzen die je moet gaan. Spreek met Hem en maak het ook stil in jou zodat ook Hij kan spreken. Als je altijd aan het woord bent, kan Hij moeilijk iets zeggen.
Af en toe de stilte in gaan, zo deed Jezus het zelf ook. In het evangelie lezen we op verschillende plaatsen hoe Jezus regelmatig de drukte achter zich laat, een eenzame plaats opzoekt en de stilte in gaat om alles met de Vader in die stilte te bespreken. Het was niet dat Hij dat af en toe deed maar die stilte hoorde tot het ritme van Zijn leven. Ook hierin moeten we Jezus wellicht wat meer navolgen. We willen Hem zo graag navolgen in Zijn naastenliefde, in Zijn ijver maar graag ook in Zijn God verbonden zijn. In gebed en stilte mogen we Hem navolgen. Met ons gepieker gaan we al gemakkelijk naar de een en de ander om het te bespreken maar volg Jezus na, ga eens naar een eenzame plaats en je zult bij Hem antwoord vinden. Je kunt het trouwens pas uithouden als christen als je echt met Hem verbonden bent in de relatie van het gebed. En gebed is spreken met én luisteren naar Hem.
Een tijd geleden vond ik een mooi oud verhaal wat ons het belang van de stilte in herinnering brengt. In Rusland leefde jaren geleden een heel oude wijze man. Hij werd van heinde en ver opgezocht vanwege zijn wijsheid. Op een dag kwam een jonge vrouw naar hem toe en zei: "Ik zit heel de dag te piekeren, ik geraak niet los uit mijn problemen, zeg mij wat ik moet doen." De oude wijze nam haar mee naar buiten, bracht haar bij een meertje, gaf haar een stok in de hand en zei:" Roer nu in dit water, en vertel me wat ge ziet." De vrouw begon te roeren en zei: "Het water wordt vuil, de modder komt naar boven." "Leg nu je stok neer en wacht." sprak de oude man.
Gehoorzaam legde zij de stok neer. Na enkele minuten, vroeg de oude wijze: "Wat zie je nu?"
De jonge vrouw boog zich voorover naar het water en zei:" De modder zinkt naar beneden, het water wordt helder." De oude man keek haar glimlachend aan en zei: "Dit is dus wat je moet doen. Zolang je blijft roeren, zal het duister blijven." De stilte verheldert. De stilte geneest. De stilte is bron van vrede.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.