November, de larve en de libel
YOUTUBE-FILMPJE BIJ DIT WOORD: https://www.youtube.com/watch?v=TwR5hqNoqqI&ab_channel=AndyPenne
November is de maand waarin we onze geliefde overledenen gedenken. Er zijn de dagen van Allerheiligen en Allerzielen maar er is ook 11 november waarop we de gesneuvelden, de oorlogsslachtoffers en de oud-strijders van beide wereldoorlogen gedenken. Eigenlijk gebruik ik hier een verkeerd woord. Ik spreek hier nu al enkele keren over “gedenken”, maar als christenen is deze novembermaand en die bijzondere dagen meer dan denken aan hen die gestorven zijn en wat ze ons nalieten aan mooie en edele dingen. Als christenen gedenken we niet alleen maar bidden we ook voor hen. Voor ons, christenen, zijn onze geliefde overledenen niet verdwenen in een donker gat. Voor ons blijft er meer van een gestorven geliefde over dan wat herinneringen en een graf of een urne. We blijven met elkaar verbonden, over de grens van dit leven.
Een mooi stukje uit de Heilige Schrift die regelmatig ook wordt gekozen voor een kerkelijke uitvaart is het vierde hoofdstuk uit de eerste brief aan de Tessalonicenzen. We lezen daar: “Gij moogt niet bedroefd zijn, zoals de andere mensen die geen hoop hebben. Wij geloven immers dat Jezus is gestorven en weer opgestaan; evenzo zal God hen die in Jezus zijn ontslapen levend met Hem meevoeren… En zo zullen wij voor altijd samen zijn met de Heer. Troost elkander dan met deze woorden”.
Ik denk dat die enkele zinnen perfect ons christelijk geloof samenvatten. Wanneer we bij een overleden dierbare staan, wanneer we bij het graf of een gedenkplaats staan, dan denken we terug aan de tijd dat we hier op aarde samen waren, aan wat ze deden voor ons. Maar we kijken als christenen niet alleen naar wat voorbij is. We kijken ook altijd vooruit. We bidden dat ze bij de Levende Heer mogen zijn en onze hoop is dat we eens weer met hen samen mogen zijn. Van dat Leven na dit leven kunnen we ons zo weinig voorstellen. Het wordt in de Schrift zo mooi beschreven, we leven het in het tweede hoofdstuk van de eerste brief aan de Korintiërs: “Geen oog heeft ze gezien, geen oor heeft ze gehoord, geen mens kan het zich voorstellen, al wat God bereid heeft voor die Hem liefhebben”. Dat mag ons geloof en vertrouwen zijn.
Onlangs kreeg ik van een parochiaan een mooi verhaal gemaild, het sluit helemaal aan bij deze novembergedachten.
“Op de bodem van de oude libellenvijver leefden vele larven bij mekaar. Regelmatig gebeurde het, soms heel onverwacht, dat één van hen langs een leliestengel omhoog kroop en het water verliet. Toch konden ze niet begrijpen waarom niemand uit hun groep ooit was teruggekomen nadat ze waren opgekropen langs de leliestengel. Daarom beloofden ze elkaar dat de volgende die aan de beurt kwam om naar boven te klimmen, terug zou komen om te vertellen wat er met haar gebeurd was. En kort daarna voelde één van hen de innerlijke drang om het water te verlaten. Zij kroop langs een stengel omhoog en zocht boven water een lelieblad om uit te rusten. Daar gebeurde iets wonderlijks. Zonder er zelf iets voor te doen, kwam zij los van de larve die zij was op het lelieblad en veranderde in een prachtige libel die glinsterde in de zon met schitterende vleugels. De libel dacht aan de belofte die ze gemaakt had met haar vrienden, maar hoe ze ook probeerde, het lukte niet om terug te keren. Terwijl ze heen en weer vloog over de vijver keek ze naar haar vrienden beneden. En toen begreep ze het. Zelfs als haar vrienden haar zouden kunnen zien, zouden ze zo’n prachtig schepsel nooit herkennen als één van hen.”
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be
AUGUST WERD 100: https://www.leuvenactueel.be/nieuws/holsbeek/august-van-roost-blaast-100-kaarsjes-uit
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.