Gedachten bij een Heilig Hartbeeld
YOUTUBE-FILMPJE MET DIT THEMA: https://www.youtube.com/watch?v=vb4iYxlvtp4&ab_channel=AndyPenneAndyPenne
Juni noemt men ook de Heilig Hartmaand. Zoals men in de maand mei bijzonder kijkt naar Moeder Maria, zo richten we in de maand juni de blik op het Heilig Hartbeeld. Voor hen die niet direct weten wat wordt bedoeld: een Heilig Hartbeeld is een beeld wat Jezus voorstelt, Jezus wijst daar naar Zijn Hart. Eigenlijk is het een voorstelling van Jezus met een heel mooie boodschap. Als ik aan kinderen de betekenis van het Heilig Hartbeeld moet uitleggen, dan vraag ik hen: Wat zou je denken als iemand je een briefje geeft met daarop een hartje getekend ? Je krijgt dan altijd het antwoord: ik zou denken dat die verliefd op me is. Eigenlijk is dat ook de boodschap van het Heilig Hartbeeld. Als we dat beeld zien, dan worden we eraan herinnerd dat we geloven in een God die van ons houdt. Wellicht is dat eigenlijk het begin van elk gelovig leven: het besef dat je bemind wordt, dat Iemand je in liefde het leven heeft gegeven, dat Hij je al de momenten van het leven nabij is met Zijn Liefde, dat Hij zoveel van je houdt dat Hij Zijn Leven eens op het Kruis heeft gegeven voor jou opdat jij eeuwig zou kunnen leven bij Hem. Is er een mooiere boodschap voor een mens ?
Ik heb op de pastorie enkele Heilig Hartbeelden staan. Aan één van die beelden zit een apart verhaal. Ik heb dat beeld jaren geleden gekregen van een familie wiens vader ik had begeleid op weg naar het sterven. Ik herinner me nog dat die man me op het sterfbed zei: “Mijnheer pastoor, ik ben de laatste katholiek in onze familie, mijn kinderen doen niets meer aan hun geloof en geen van mijn kleinkinderen is gedoopt.” De man, zelf diepgelovig, worstelde met de vraag wat hij toch verkeerd had gedaan dat hij het katholieke geloof, wat voor hem zo belangrijk was, niet had kunnen doorgeven. Zijn kinderen waren ingoede mensen geworden, maar het zaad van het geloof was niet opgeschoten. Met veel liefde was dat gezin hun vader nabij geweest, tot het einde toe maar niemand kon begrijpen dat vader zo sterk was door zijn geloof. Er was een kerkelijke uitvaart, zo had vader het gewild en gelukkig hebben ze het ook gedaan maar toen viel op dat geen van de gezinsleden ter Communie ging of iets meedeed. Nog het meest duidelijk werd het in het crematorium toen ze daar het liefde “Papa” van Stef Bos draaiden. In dat lied komt op een bepaald moment de zin: “Maar papa, ik lijk steeds meer op jou. En jij gelooft in God, dus jij gaat naar de hemel. En ik geloof in niks,dus we komen elkaar na de dood, na de dood, nooit meer tegen. Maar papa, ik hou steeds meer van jou. Ik heb een goddeloos geloof.”
In de dagen na de begrafenis belde een van de kinderen me op dat ze voor mij nog een cadeautje hadden, uit dankbaarheid voor de goede zorgen die ik als priester aan hun vader had gegeven. De zoon bracht me het Heilig Hartbeeld van vader, geen van de kinderen wilde het en ze dachten dat ze er mij wel een plezier mee zouden doen.
Dat beeld heeft een plaats in mijn pastorie. Ik zie het zowat als een symbool van een zorg die veel ouders hebben naar hun kinderen. Een symbool ook van de wens van veel ouders naar hun kinderen en kleinkinderen: dat ze mochten begrijpen dat er Iemand is die – nog meer dan zij – onvoorwaardelijk van hen houdt, altijd voor hen klaar staan, altijd van hen blijft houden en hen nooit loslaat. Hoe is het met ons, wat zegt het Heilig Hartbeeld tot ons ?
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be
EN TOCH HIELDEN WE PROCESSIE IN MELDERT: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20210524_93983367
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.