Maniturgium
Op Facebook zag ik onlangs een mooi verhaal voorbij komen van een Amerikaanse priester die schreef over de begrafenis van zijn moeder. Bij het artikeltje stond een foto van de handen van zijn overleden moeder, zoals ze opgebaard lag in haar kist. Tussen de vingers van de overleden vrouw was, zoals dat bij de meeste overleden gelovigen gebeurt, de rozenkrans gestrengeld. Onder de handen lag een linnen doek, een maniturgium. Een wat ? Ja, als het u kan geruststellen: ik wist ook niet wat een maniturgium was.
Op veel plaatsen in de Rooms-Katholieke Kerk is het een gebruik dat de priester bij zijn eerste Mis aan de moeder het maniturgium cadeau geeft. Bij de priesterwijding worden de handen van de priester door de bisschop met chrisma gezalfd. Daarna wordt de olie van de handen van de priester afgeveegd met een linnen doek, die doek noemen we het maniturgium. Die doek wordt op veel plaatsen niet zomaar in de wasmand gegooid maar er is een oude traditie om die doek dan bij de Eerste Mis van de pasgewijde priester aan de moeder te overhandigen. De moeder bewaart die doek dan. Wanneer de moeder van de priester komt te overlijden, wordt haar die doek in de doodskist in handen gegeven. De symboliek die daar achter zit is dat die moeder, wanneer ze voor de Troon van God komt, niet met lege handen voor de Heer zal staan. Wanneer de Heer haar zal vragen: “Ik heb jou het leven gegeven, wat heb je Mij gegeven ?”; dan kan die moeder met het maniturgium in de hand tegen de Heer dan zeggen dat ze Hem haar eigen zoon als priester heeft gegeven. Tegen de Heer kan ze dan zeggen: “Mijn zoon deelt in Uw Priesterschap”.
Ik vind het best een mooi symbool en een mooie traditie en vertelde het in de afgelopen tijd aan verschillende mensen. Iemand maakte de opmerking: “Hebben ze voor de vader dan ook zoiets of is het alleen een voorrecht voor de moeders ?”.
Navraag leert dat zoals de moeder bij de eerste Mis van de priester in bepaalde streken het maniturgium krijgt, zo krijgt de vader bij de eerste Mis de eerste biechtstola van de pasgewijde priester als cadeau. Meestal heeft de pasgewijde priester tussen zijn priesterwijding en de eremis in de parochie toch al eens van iemand de biecht gehoord en die stola wordt dan aan de vader gegeven. De link die daarbij ligt is dat de vader natuurlijk een van de eersten was die het kind heeft gesproken over gerechtigheid en barmhartigheid. Wanneer de vader eens sterft, wordt hij opgebaard met die paarse stola in de hand. Wanneer hij voor de Troon van God komt, zal hij niet met lege handen voor de Heer staan. Wanneer de Heer hem zal vragen: “Ik heb jou het leven gegeven, wat heb jij Mij gegeven ?”, dan zal hij met die paarse stola in de hand tegen Hem kunnen zeggen dat hij hem zijn eigen zoon als priester heeft gegeven. Tegen de Heer kan hij dan zeggen: “Mijn zoon deelt in Uw priesterschap”.
In het Boek van de Openbaring lezen we over “een grote, witte troon, en Hem die daarop zetelde”. We lezen er ook: “Ik zag de doden, groot en klein, voor de troon staan. De boeken werden geopend. Nog een ander boek werd geopend, het boek des levens. De doden werden geoordeeld naar hun daden, zoals die in de boeken beschreven stonden.” (Apokalyps 20,12).
Vroeg of laat zullen we voor Hem komen staan. Wat hebben wij in onze handen en hoe hebben wij de liefde tot Hem en onze naaste concreet gemaakt ?
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.