Bidden en de stoel
De Vastentijd is “een tijd van meer toeleg op het bidden”, zo kunnen we het horen in de Prefatie van de Veertigdagentijd.
Regelmatig krijg ik van mensen de vraag: hoe kan ik het beste bidden ? Ik zeg altijd dat ze het niet te moeilijk moeten zien. Bidden is spreken met God en luisteren naar Hem. Aan die twee dingen moet je voldoen om te kunnen spreken over gebed: spreken met Hem en luisteren naar Hem. Ga gewoon een gesprek met Hem aan zoals je met een beste vriend spreekt. Het hoeft allemaal niet te moeilijk gemaakt te worden. Zeg Hem wat er leeft in je hart, je zorgen, je vreugden, de dingen waar je echt mee zit. Maar luister ook naar Hem, in de stilte van je hart zal Hij tot je spreken, dat vraagt zeker een rustige houding.
Ik hoorde een tijd geleden iemand een verhaal vertellen over een priester die bij een ernstig zieke man werd geroepen. De priester komt op de kamer en ziet daar een man in zijn bed en naast het bed een lege stoel. De priester gaat op de lege stoel zitten en begint te praten met de man. Die man vertelt daar aan die priester dat hij zijn hele leven zich al afvroeg hoe hij nu eigenlijk moest bidden. De manier waarop hij zijn pastoor hoorde bidden, daar kon hij helemaal niets mee. Ook de preken van de pastoor over het gebed vond hij maar niets. Hij was dan maar eens naar de pastoor zelf gegaan en de pastoor had hem een theologisch boek over het gebed meegegeven, het boek was geschreven door een bekende grote theoloog. Hij was er in beginnen lezen maar hij had er een woordenboek moeten bijnemen en had de week daarop het boek naar de pastoor teruggebracht en bedankt... Kort daarop had hij iemand over het gebed horen spreken en zo was hij het gaan doen. Hij zette zich op een stoel en zette een lege stoel naast hem. Hij stelde zich voor dat Jezus op die stoel zat en zo sprak hij met Jezus. Jezus heeft in het evangelie gezegd: “Zie, Ik ben met U, alle dagen, tot aan de voleinding van de wereld”. (Matteus 28,20) en vanuit die gedachte sprak de man met Jezus en luisterde hij naar Hem. Elke dag deed hij dat een hele tijd en dat was zijn gebedsleven. Hij vertelde er wel bij dat hij dat deed op een manier zodanig dat zijn kinderen het niet zagen want anders zouden die hem wel voor gek verklaren dat hij praatte tegen een lege stoel. Maar die lege stoel was wel een goede hulp voor zijn gebedsleven. De priester was getroffen door het getuigenis over het eenvoudige en eerlijke gebed van die man. De priester diende de man de Sacramenten der Zieken toe en ging weg.
Enkele dagen kwam een familielid van de man aan de priester vertellen dat de man overleden was. Toch nog sneller dan verwacht was hij overleden. Het familielid was al die tijd bij de man geweest. Ze moest even een boodschap doen, ze hadden nog met elkaar gepraat en toen ze terug kwam van de winkel was hij overleden. Er was wel iets vreemd aan zijn sterven, vertelde ze. Het moment dat hij overleed moet hij toch uit zijn bed gekomen zijn. Ze vertelde: “Hij heeft zijn hoofd op de stoel gelegd en is zo gestorven…”
Hoe is het met ons bidden ? Moge deze Veertigdagentijd ook voor ons een tijd van meer toeleg op het bidden zijn !
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.