Veronica
YOUTUBE-FILMPJE BIJ DIT WOORD: https://www.youtube.com/watch?v=LcFIpGoZZP4&ab_channel=AndyPenne
De Vastentijd is – zoals de eerste prefatie van de Veertigdagentijd het uitdrukt – “een tijd van meer toeleg op het bidden en grotere aandacht voor de liefde tot de naaste”. Wat velen in de Veertigdagentijd meer doen dan anders is de kruisweg bidden. In drie van de vier kerken (Holsbeek/Sint-Maurus, Sint-Pieters-Rode en Nieuwrode) van onze Federatie Holsbeek wordt er dit jaar tijdens de Veertigdagentijd elke vrijdag om 15 uur de kruisweg gebeden. Ik hoor dat men dat in meerdere parochies in het land doet om in deze coronatijden de mensen ook wat meer gelegenheid tot gebed te geven. Biddend worden de 14 staties van de kruisweg overwogen, elk van die staties brengen ons dicht bij wat de Heer voor mij persoonlijk heeft geleden, hoe Hij voor mij persoonlijk is gestorven. Het brengt ons bij de kern van ons christelijk geloof.
Je kunt moeilijk gaan spreken van “de mooiste statie” maar bijzonder vind ik toch de zesde statie: Veronica droogt het aangezicht van Jezus af. Van die 14 taferelen van de kruisweg is het de enige statie die we niet kunnen vinden in de Bijbel. Die statie gaat terug op de legende dat een vrouw, Veronica, tijdens Jezus’ kruisweg door de joelende menigte en de agressieve soldaten was heengedrongen en vol medelijden het gezicht van de Heer zou hebben afgeveegd met een doek. Als beloning voor deze moedige liefdesdaad zou de afdruk van het gelaat van de Heer op de doek zijn achtergebleven. Legende of niet: midden in de kruisweg wordt die Veronica daar als voorbeeld gesteld van hoe een leerling van de Heer moet handelen.
De figuur van Veronica roept ons op om oog te hebben voor onze medemens, bijzonder voor elke lijdende mens. Wellicht stonden honderden mensen langs die weg naar de Calvarieberg. Elk zal wel zijn eigen ideeën gehad hebben toen ze die man met het kruis op de schouders zagen voorbij komen. Veronica doet tenminste iets en haar voorbeeld vraagt ons of wij wel voldoende de nood van onze medemens zien en ook iets doen. Misschien denken wij ook te veel zoals de meesten langs de weg: “Ik maak er mijn handen niet vuil aan”, “Ik heb er niets mee te maken”, “Als anderen iets willen doen, kunnen ze dat maar het is niet mijn zaak”… Veronica ziet de nood van die veroordeelde mens en met een doek die ze bij zich had – of was het misschien haar sluier – veegt ze het bebloede gezicht van die lijdende man schoon. Een eenvoudig teken. Ook wij kunnen in eenvoudige tekenen zoveel betekenen voor mensen die door God op ons levensspoor zijn geplaatst. De legende vertelt ons dat in de doek het gelaat van Jezus stond. Het doet me denken aan Zijn Woorden: “Al wat gij voor de minste van broeders gedaan hebt, hebt gij voor Mij gedaan”. (Mat. 25,40)
De figuur van Veronica roept ons ook op tot geloofstrouw en getuigenis. Te midden van die joelende mensen die even eerder hadden geroepen: “Aan het Kruis met Hem”, is het afwissen van Zijn Gelaat ook een daad van geloof en liefde voor Hem. In deze tijd waarin het niet cool is om te zeggen dat je christen bent, is het toch belangrijk om te blijven getuigen. Zoals het wellicht toen indrukwekkend is geweest dat die vrouw in die hatende menigte een daad van liefde naar de Heer stelde, zo worden ook wij geroepen in deze moeilijke tijd voor de Kerk onverschrokken getuigen van Hem te zijn.
Voor allen nog een Zalige Veertigdagentijd.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.