Bartolomeus
Aanstaande maandag, 24 augustus, vieren we in de Kerk het feest van de apostel Bartolomeüs. Veel jongens en mannen in onze streken hebben de voornaam Bart, ze hebben maandag allemaal feest dus. Aan de hand van de lezingen die we op dit feest in de Mis lezen, wil ik even stilstaan bij het verhaal van die apostel Bartolomeüs.
De eerste lezing van het Bartolomeüsfeest komt uit de openbaring van de apostel Johannes, hoofdstuk 21, verzen 9b tot 14. Uit die lezing krijgen we een belangrijke gedachte: ons geloof is niet zo maar een uitvindsel van iemand, niet zomaar een auteur die een leuk boekje heeft geschreven of een schrijversbureau dat zijn fantasie heeft losgelaten. Ons geloof is gebouwd op het getuigenis van de apostelen. In dat stukje uit het boek van de Openbaring konden we dat nog eens horen: “En de stadsmuur had twaalf grondstenen daarop de twaalf namen van de twaalf apostelen van het Lam”. Daarop is ons geloof gegrondvest, op het getuigenis van die twaalf mannen die enkele jaren met Jezus zijn meegetrokken en die getuigen waren van Zijn Lijden, sterven en verrijzen. Ons geloof is geen sprookje, ook niet gebaseerd op wat een paar mensen hebben gezegd maar op het getuigenis van die twaalf, een van hen is Bartolomeüs, in het evangelie heet hij Natanael.
Het evangelie van 24 augustus komt uit het begin van het Johannesevangelie, eerste hoofdstuk, verzen 45 tot 51. Hoe kan het ook anders: het enige stukje uit het evangelie waar we een specifieke gebeurtenis over Natanael, Bartholomeus kunnen lezen.
Natanael, afkomstig uit Kana in Galilea, komt op een dag Filippus tegen. En Filippus is heel enthousiast over die Jezus van Nazareth. We lezen in het evangelie hoe enthousiast Filippus is, hij is superfan van Jezus want Filippus zegt: “Degene over wie Mozes in de Wet geschreven heeft, en ook de profeten, Hem hebben wij gevonden, Jezus, de zoon van Jozef, uit Nazaret”. Natanael is niet direct ook enthousiast, integendeel, smalend zegt hij: “Uit Nazaret, kan daar iets goeds vandaan komen”. Filippus geeft het niet op, hij zegt niet: “Trekt dan uw plan als ge het niet gelooft”. Nee, Filippus nodigt Natanael uit om toch te komen kijken. En Natanael doet het en “dat zelf gaan kijken” laat hem anders over Jezus denken.
Ik vind daar een mooie gedachte in dat we het in onze verkondiging ook niet te snel moeten opgeven. Zijn er in onze tijd niet veel die zijn zoals Natanael en zeggen tegen overtuigde christenen dat ze het niet geloven wat ze allemaal over Jezus vertellen. Had Filippus het opgegeven na een eerste poging, we zouden wellicht nooit van Bartholomeus hebben gehoord. Wel, doe jij ook zo: niet te snel opgeven met getuigen en verkondigen. En niet alleen met woorden maar mensen ook uitdagen en uitnodigen om eens met Hem kennis te maken. Zo deed Filippus met Natanael ook.
Er ontstaat dan een gesprek tussen Jezus en Natanael. Jezus vertelde Natanael dat hij hem al eens had zien zitten onder een vijgenboom, een geliefde plaats voor schriftgeleerden om te studeren en te mediteren. Daarop riep Natanael enthousiast uit: “Rabbi, Gij zijt de Zoon Gods, Gij zijt de koning van Israel”. Soms zit de ontdekking van Jezus als Redder in kleine dingen en zo is het ook in elk mensenleven. Wie met Jezus in contact komt, kan niet anders dan wondere dingen ervaren. Natanael krijgt daar van Jezus de belofte dat hij nog getuige zou zijn van grote wonderen. En zo zal het ook zijn. We zullen Natanael in het evangelie nog eens horen vernoemen na de verrijzenis. Dan zal Natanael de Verrezen Jezus mogen aanschouwen aan de oever van het Meer van Galilea. Het grootst mogelijke wat mee te maken is, heeft Natanael mogen meemaken: Jezus die verrezen is en daar het ultieme bewijs mee geeft dat Hij inderdaad de degene is die de Schriften hadden beschreven.
Die eerste smalende reactie van het eerste moment is helemaal omgeslagen toen Natanael Jezus werkelijk ontmoette, toen hij met Jezus omging en toen hij merkte dat wie Jezus echt toelaat in het leven grote dingen zal meemaken.
Zo wordt Bartholomeus ons voorgehouden, aan ons en aan allen die zoekende zijn: laat Jezus toe in je leven en grote dingen zullen we zien. Batholomeus heeft het op zijn beurt niet voor zich gehouden maar zoals Filippus heeft hij zelf ook mensen bij Jezus willen brengen. Van Bartholomeus wordt gezegd dat hij het geloof is gaan verkondigen in Armenie, Mesopotamie en India. Daar is hij gaan verkondigen dat er uit Nazareth inderdaad iets goeds kan komen, meer dan dat: uit Nazareth komt het beste wat je kan overkomen, Jezus, de Zoon van God. Hij heeft zijn verkondiging met de marteldood moeten bekopen. Hij is levend gevild uit liefde voor de Heer Jezus Christus en uiteindelijk onthoofd. Moge deze apostel voor ons ten beste spreken.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be
DIAMANTEN PRIESTERJUBILEUM: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20200820_94542495
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.