Maria en de luie pastoor
Onlangs kreeg ik een oud boek ,wat ik al verschillende keren heb gelezen, weer in de hand. Het boek “De dood in het dorp” van Gerard Walschap. Ja, ik weet het, de boeken van Gerard Walschap staan niet allemaal bekend dat ze heel katholiek zijn maar dit boek wel. Heel eenvoudig geschreven, gemakkelijk om te lezen. Als je het nog ergens kunt vinden, lees het eens, zou ik zeggen. Gerard Walschap vertelt over 12 mensen uit zijn dorp, hij vertelt hun leven en elk verhaal eindigt met het sterven van de persoon en dat 2 engelen de gestorvene komen halen en naar de Hemel brengen.
Het prettigste om te lezen vind ik zelf het stukje over de zesde pastoor van het dorp. De man wordt beschreven als een priester die deed wat hij moest doen aan sacramenten maar voor de rest deed hij niets. Tegenwoordig zou men zeggen: “Hij paste op de winkel”. Hij sprak met bijna niemand want hij wilde niet aan politiek doen. Van het neutraal leven, eeuwig binnen zitten en elf uur per dag slapen werd hij zo vet als een das en had hij een driedubbele kin gekregen en zijn hals was als een kussen. Op een dag overleed de priester totaal onverwacht. In tegenstelling tot hoe het gebeurde bij de dood van gewone gelovigen waren er geen engelen te zien toen de ziel het lichaam van de pastoor verliet. Hij ging dan maar alleen op weg naar de Hemel en bij de maan ontmoette hij zijn engelen. Die hadden daar zitten kaarten want ze hadden eigenlijk geen zin om zo een luie pastoor te halen. Bij de Hemelpoort was de ontvangst ook al niet vriendelijk door de Heilige Petrus. Iedereen in de Hemel zat er wat mee: normaal was de komst van de pastoor een groot feest, de hele parochie kwam de overleden herder ophalen aan de Hemelpoort maar dit keer kwam er niemand. Bij de troon sprak de Heer toch enkele hartelijke welkomwoorden. Alleen Moeder Maria was vriendelijk, moeders maken geen verschil. Daarop werd hem gezegd zich bij zijn parochie te voegen maar daar stond hij want waar was zijn parochie ? Moeder Maria stuurde een engeltje en liet de parochie halen. De beschermheilige van de parochie, de Heilige Jozef, kwam met de parochie maar toen die er achter kwam dat het niet de pastoor was maar Moeder Maria die hen had laten roepen, vertrok hij weer. Jarenlang had de pastoor zijn volk niet aangesproken en nu in de Hemel zou het nog te veel zijn bij zijn parochianen te komen. Er ontstond paniek in de Hemel want wat moest er gebeuren met een pastoor die niet gewild was door zijn parochie ? De heilige Petrus maakte zich twee keer kwaad tegen Moeder Maria. Voor de heilige Petrus was Moeder Maria veel te goed , “wat vies volk had hij om harentwil al niet moeten binnenlaten !?” De Heer besliste dan maar dat er verkiezingen moesten komen. Zeven dagen duurde het eer al de stemmen waren geteld. 3999 stemmen voor en één tegen, alleen de heilige Jozef stemde tegen. De parochie had toch nog voor hem gekozen. De pastoor viel beschaamd op zijn knieën voor het volk dat hij zo miskend had en dat hem toch nog wilde hebben.
Met plezier heb ik in deze dagen het mooie verhaal van acht bladzijden nog eens herlezen, u zult er vast ook van genieten… Het is een verhaal en natuurlijk geen theologie.
In deze augustusmaand met verschillende mooie en belangrijke Mariafeesten – 5 augustus Kerkwijdingsfeest van Maria de Meerdere, 15 augustus het Hoogfeest van Maria Tenhemelopneming, 22 augustus Maria Koningin en 31 augustus Maria, Moeder en Middelares van genade - valt mij de voorspraak van Maria op voor die luie pastoor. Dit verhaal vertelt ons de twee boodschappen van die Mariafeesten van augustus. Ons leven eindigt niet in het donkere gat van de dood maar in het Leven bij God. In dat Leven bij God is Maria reeds. Ze is met lichaam en ziel ten Hemel opgenomen, leert de Kerk ons. Daar spreekt ze voor ons ten beste nu bij de Heer. Die voorspraak moeten we zeker niet onderschatten.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.