Sacramentsdag
YOUTUBE-FILMPJE BIJ DIT WOORD: https://www.youtube.com/watch?v=4amGWBsqfOM
Aanstaande donderdag, 20 juni, vieren we Sacramentsdag. In sommige landen, zoals Duitsland, is het nog een vrije dag. Bij ons is het geen vrije dag maar toch zullen we het vieren. Om 19 uur vieren we Eucharistie in de kerk van Nieuwrode en daarna zullen we nog een aanbiddingsmoment houden. Ook volgend weekend zullen we de liturgie van Sacramentsdag hernemen.
Vanouds werd bijna in elke parochie met of rond Sacramentsdag een Sacramentsprocessie gehouden. In de parochies van de Federatie Holsbeek is het al lang geleden maar in Leuven en op heel wat andere plaatsen is de Sacramentsprocessie er nog. Nadat men de Eucharistie heeft gevierd trekt men een stukje door de parochie met een processie. Als Kerkgemeenschap legt men daarmee getuigenis af dat we geloven dat we een nabije Heer hebben. Die Jezus waarin we geloven is niet een leuke figuur uit een ver verleden die mooie dingen heeft gezegd en gedaan en een inspiratiebron kan zijn voor ons leven. Hij is meer dan dat, Hij is Gods Zoon die persoonlijk voor mij aan het Kruis is gestorven en verrezen is en die elke keer weer wanneer we Eucharistie vieren lijfelijk in ons midden komt. Elke Sacramentsprocessie, waarbij we met de Hostie buiten het kerkgebouw gaan en door de straten trekken, wil daarvan een getuigenis zijn.
Het feest van Sacramentsdag vindt zijn oorsprong in ons land. De Luikse zuster augustines Juliana van het klooster Mont Cornillon (1192-1258) kreeg verschijningen van Jezus Christus waarin Hij haar opdroeg te pleiten voor een speciale feestdag waarop zijn verheerlijkt lichaam in de gedaante van het brood zou worden aanbeden. De bisschop van Luik geloofde haar en stelde in 1248 dit feest voor zijn bisdom in. Jacques Pantaléon, één van de Luikse aartsdiakens, was de latere Paus Urbanus IV. Op 11 augustus 1264 schreef hij het Hoogfeest van Sacramentsdag – Corpus Christi – dus voor in de gehele Kerk. We vieren het op de tweede donderdag na Pinksteren. Gemakkelijkshalve vieren wij het op de zondag daarop.
Sacramentsdag is eigenlijk een verlengde van Witte Donderdag, we doen nog eens over wat we dan vierden. Op de avond voor Zijn Lijden en Sterven neemt Jezus brood en zegt: “Dit is mijn lichaam voor u” en Hij neemt de beker en zegt: “Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed”. En Hij voegt er aan toe: ”Telkens als gij dit brood eet en de beker drinkt verkondigt gij de dood des Heren totdat Hij wederkomt”. Jezus verandert brood en wijn in Zijn Lichaam en in Zijn Bloed. Wat toen gebeurde, gebeurt nog elke keer wanneer de Kerk Eucharistie viert, onder de gedaante van brood en wijn komt Hij werkelijk onder ons aanwezig. We kunnen ons met de Hemel verbonden voelen en de Hemel sterk bij ons weten wanneer we thuis bidden, of in een gebedsgroep of een Bijbelgroep maar in de Eucharistie komt de Heer als de gekruisigde en verrezen Heer dicht bij ons zoals Hij op geen ander tijdstip aanwezig komt. Hij is er werkelijk, waarachtig, wezenlijk. Met Sacramentsdag spreken we dat met de Mis en eventueel de processie nog eens duidelijk uit.
In mijn vorige parochies Bever en Luyksgestel had ik ieder jaar het voorrecht om nog Sacramentsprocessie te kunnen houden. Hier in de Federatie Holsbeek ligt de organisatie moeilijk en is er de vrees of we nog genoeg mensen meekrijgen. Ik denk dat er ook catechese nodig zal zijn om de mensen er warm voor te maken. Om iets van een Sacramentsprocessie te begrijpen, moeten we duidelijk voor ogen houden wat er in de Eucharistie gebeurt. Bij de consecratie in de Mis worden brood en wijn het Lichaam en het Bloed van de Heer. Onder de gedaante van brood en wijn komt de Heer tot ons. Na de consecratie zien we nog wel brood en wijn maar het is de Heer Zelf, werkelijk onder ons aanwezig. De geconsacreerde Hosties worden genuttigd, zo komt de Heer tot ons. De Hosties die niet genuttigd worden, worden bewaard in het Tabernakel. Op momenten dat er geen Eucharistie is, kunnen we aanbidding doen, bij het Tabernakel bidden en weten dat de Heer er onder de gedaante van het Brood aanwezig is. Bij een Sacramentsprocessie plaatsen we een grote Hostie in een monstrans, een gouden hostiehouder en gaan we door onze straten. Eigenlijk kunnen we zeggen dat we met de Heer op stap gaan. Biddend vergezellen we Hem en we vertrouwen aan de Heer ons dorp, de mensen van onze straten, toe. Als gelovigen vertrouwen wij er ons hele leven op dat de Heer met ons meegaat, een Sacramentsprocessie is daar ook een getuigenis van buiten het kerkgebouw: wij gaan met Hem door de parochie zoals we geloven dat Hij altijd met ons meegaat. Onze God waarin we geloven is geen God die ons aan ons lot overlaat maar een vergezellende God. God trekt al de dagen van ons leven met ons mee tot eens ons leven zal eindigen en we voor eeuwig bij Hem zullen thuiskomen en we Hem mogen zien zoals Hij is.
Sommigen zeggen wel eens: Is een Sacramentsprocessie nog wel van deze tijd, past dat wel nog in onze tijd, moet je in deze tijd nog wel zo over straat gaan lopen ? Sacramentsprocessie houden is getuigen naar elk die zich eenzaam en verlaten voelt, naar elk die twijfelt: Hij is er en Hij gaat met ons mee. Ik krijg hier gemakkelijk te horen dat het door de verkeersdrukte en de kleine groep kerkbetrokkenen eigenlijk niet meer mogelijk is om het hele dorp te doorkruisen met een Sacramentsprocessie maar hoop ik dat we volgend jaar mogelijk moet zijn om via een beperkt parcours een stukje getuigenis af te leggen ? Ik hoop en droom…
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.