Orkaan, storm en Jezus
DIT WOORD IN YOUTUBE-VERSIE: https://www.youtube.com/watch?v=mc9chLchTPM
In de afgelopen weken ging er geen dag voorbij of we kregen in het journaal beelden te zien van hevige stormen en orkanen in de Verenigde Staten. Verwoestende orkanen met verschrikkelijke vernietigende gevolgen, gigantische hoeveelheden regen, enorme gebieden die blank staan, veel menselijk leed. Wanneer er zo’n stormen komen, dan hebben zij die er mee te maken hebben, het gevoel dat alles vergaat. Gelukkig als je dan in die stormen en orkanen een houvast hebt.
Een stukje uit het evangelie wat altijd een bijzondere indruk op mij heeft gemaakt is het verhaal over de storm op het meer waarin de leerlingen met Jezus terecht komen. In het vierde hoofdstuk van het Marcusevangelie, verzen 35-41 kunnen we lezen dat Jezus op een avond zijn leerlingen zegt om over te steken van de ene oever naar de andere. Dat doen ze. We lezen dat ze Jezus meenemen zoals Hij daar in de boot zat, andere boten begeleiden Hem. En dan plots steekt er een hevige storm op. Zo een hevige storm dat de golven over de boot slaan, de boot loopt vol. En Jezus ? Daar zegt het evangelie van: “Intussen lag Hij aan de achtersteven op het kussen te slapen”.
Eigenlijk is dat evangelie een mooi beeld van ons leven. We varen van de ene oever naar de andere, tussen geboren worden en sterven. En op elke levenstocht komen er wel eens stormen, hevige stormen, momenten dat je denkt dat je vergaat. En ook in die momenten kun je soms het gevoel hebben dat men in de Hemel slaapt. Je zit in je levensstorm, je bidt en er komt geen hulp, het lijkt alsof men je niet hoort. Dat gevoel hebben die leerlingen daar ook. Dan staat er: “ Ze maakten Hem wakker en zeiden Hem: “Meester, raakt het U niet dat wij vergaan ?” Ook dat kan ons gebed zijn wanneer we zwaar beproefd worden, in de grootste stormen van ons leven en er lijkt geen hulp of beterschap te komen. “Meester, raakt het U niet dat wij vergaan ?” of in onze woorden: “Heer, doet het U nu niets dat wij hier zo in de ellende zitten ?” Het evangelie beschrijft ons dan wat er gebeurt wanneer de leerlingen Jezus hebben wakker gemaakt. “Hij stond op, richtte zich met een dwingend woord tot de wind en sprak tot het water: “Zwijg stil !” De wind ging liggen en het werd volmaakt stil.” Jezus bedwingt door Zijn Woord de storm. Hij legt niet uit waarom het stormde. Hij stelt hen alleen nog de vraag: Waarom zijt gij zo bang ? Hoe is het mogelijk dat ge nog geen geloof bezit ?”
Ook voor ons is dat een opdracht: durf geloven dat Hij met Zijn reddende Aanwezigheid bij ons is in de stormen van ons leven. Ook al zullen we, net als de leerlingen van weleer, zelden uitleg krijgen waarom het stormde in ons leven, we moeten durven vertrouwen dat Hij er is. Laat in de stormen van je leven niet je ongeloof maar je geloof spreken. Zijn naam Jezus betekent: “God redt” en dat doet Hij ook. Door ons geloof in Hem, Jezus de Christus, zullen zelfs de grootste stormen van het leven ons uiteindelijk niet kunnen klein krijgen, als we maar vertrouwen op Hem en Zijn Woord. Sinds Zijn dood en verrijzenis hebben zelfs de zwaarste stormen van zonde en dood niet meer het laatste woord. Daarop mogen wij vertrouwen in alle stormen van ons leven. Nadat de storm was gaan liggen, werden de leerlingen door een grote vrees bevangen en vroegen aan elkaar: “Wie is Hij toch, dat zelfs wind en water Hem gehoorzamen ?” Uiteindelijk mag dat ook iets voor ons zijn: grote verwondering omdat Hij de enige is die al onze stormen kan bedaren door wat Hij eens deed in Zijn dood en verrijzenis. Nooit heeft storm, dood en ondergang het laatste woord maar Hij die het Leven is.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne. www.priesterpenne.be
LAATSTE MIS ALS PASTOOR IN GALMAARDEN: https://editiepajot.com/regios/6/articles/55906
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.