Priester Penne
U bent bezoeker 527246
DIT WOORD IN YOUTUBE-VERSIE: https://www.youtube.com/watch?v=-RFpomKYiCE
Regelmatig krijg ik de vraag: hoe wordt nu iemand priester. Het begint natuurlijk met een roeping. Een jongen of man voelt op een of andere manier in zijn hart dat God wil dat hij priester wordt. Dikwijls gaat daar een hele tijd over heen, heel wat bidden en overwegen en dan richt men zich naar een bisschop of een orde of congregatie. Die wegen lopen nogal verschillend maar meestal gaat het gepaard met een studietijd van minstens 6 jaar, filosofie en theologie en stages, een diakenwijding en dan komt er een moment waarop iemand priester gewijd wordt. Men is dan toch minstens 25 jaar. Ik wil met u naar het ritueel van de priesterwijding kijken. Een priesterwijding gebeurt meestal in de kathedraal tijdens een plechtige Eucharistieviering waarin de bisschop voorgaat, meestal zijn er in die viering vele priesters, diakens en leken aanwezig..
Op een bepaald moment wordt de man die tot priester gewijd wordt, naar voren geroepen, vanuit het volk, voor het volk. De wijdeling beantwoordt deze oproep met: “Hier ben ik”. Woorden die meermaals voorkomen in de H.Schrift, daar waar mensen zich door God geroepen weten. Het is een uiting van zich beschikbaar stellen voor God. De priester die verantwoordelijk is voor de priesteropleiding vraagt dan de bisschop: “Onze heilige moeder, de kerk, vraagt u deze diaken tot priester te wijden”. Op de wedervraag van de bisschop of die man het waardig is om gewijd te worden, antwoordt de priester: “We hebben het aan het christenvolk gevraagd en gezagvolle mensen geraadpleegd. Op grond hiervan verklaar ik dat hij waardig bevonden is”. De bisschop antwoordt: “In vertrouwen op God, de Heer, en op Jezus Christus, onze Verlosser, kiezen wij dan deze man uit voor het priesterambt”. Het volk bevestigt het hele gebeuren door te zeggen “Wij danken God”. Daarmee wordt beklemtoond dat de uitverkiezing tot het priesterschap niet alleen een zaak is van de wijdeling en de bisschop maar van het gehele volk Gods.
Dan houdt de bisschop zijn homilie. Meestal gaat het er over dat de priester geroepen is om “alter Christus” te zijn. “Alter Christus” is Latijn en betekent “een andere Christus”, De priester wordt door zijn wijding zo sterk met Christus verbonden, Christus leeft in hem op heel sterke wijze. Het is de taak van de priester om Jezus bij de mensen en de mensen bij Jezus te brengen.
Daarop volgt een ondervraging. De bisschop vraagt vijf dingen aan de wijdeling waarop hij telkens ja zal antwoorden. Er wordt gevraagd of hij bereid is als priester de bisschoppen voor altijd terzijde te staan bij de herderlijke zorg voor het volk van God onder leiding van de heilige Geest. Of hij bereid is de gelovige gemeenschap voor te gaan in de liturgie, volgens de overlevering van de kerk, tot eer van God en heiliging van het christenvolk. Of hij bereid is om in de prediking van het evangelie en de uitleg van het katholieke geloof Gods Woord met toewijding te verkondigen. Of hij bereid is zich voor het welzijn van het volk steeds meer te binden aan Christus, die zich als een zuivere offergave aan de Vader heeft aangeboden.
Wanneer hij daar allemaal positief op heeft geantwoord gaat de wijdeling naar de bisschop die gezeten is, knielt voor hem neer, legt zijn handen gevouwen in de handen van de bisschop en belooft hem en de opvolgers van de bisschop eerbied en gehoorzaamheid. De bisschop bid daarop: “Ik bid, dat God die dit goede werk in u is begonnen, het ook zal voltooien”
Wat voor iedereen altijd heel indrukwekkend is, is dat de wijdeling dan plat ter aarde gaat liggen en ondertussen wordt de litanie van alle heiligen gezongen. Het is een uitdrukking van overgave en dat hij als kleine mens het niet waardig is en niet in staat is om het op eigen kracht alles te volbrengen maar dat dit alleen mogelijk is met de hulp van God en de voorspraak van Zijn heiligen. Als slot van die litanie bidt de bisschop voor de wijdeling: “Vervul hem van uw heilige Geest. Mogen uw gaven hem altijd begeleiden. Door Christus onze Heer.
Daarna gaat de wijdeling naar de bisschop die hem in stilte de handen oplegt, de Heilige Geest mag de wijdeling omvormen tot priester van Jezus Christus en hem ook aan Hem gelijkvormig laten worden. Ook alle andere aanwezige priesters leggen de wijdeling de handen op, hij wordt opgenomen in het presbyteraat, de grote broederschap van de priesters.
Daarna bidt de bisschop het lange wijdingsgebed. De bisschop bidt daar onder andere: “Verleen uw dienaar hier de waardigheid van het priesterschap; wek opnieuw in hem uw Geest met zijn heiligende kracht.”
Door de handoplegging en het gebed is de man tot priester gewijd, dat is de kern.
Daarna wordt de pasgewijde priester bekleed met de priestergewaden, hij krijgt de stola en het kazuifel opgelegd.
Daarna zalft de bisschop met heilig Chrisma de handpalmen van de nieuwgewijde priester en bidt: “De Heer Jezus Christus, door de Vader gezalfd, beware u om het christenvolk te heiligen en het offer aan God op te dragen.”
De pasgewijde priester heeft nu de kracht en de zegen van God om de Eucharistie op te dragen waarin brood en wijn veranderen in het Lichaam en het Bloed van Christus. De bisschop overhandigt hem een schaal met hosties en de kelk met wijn en water als een teken van zijn bijzondere opdracht om het Heilige Misoffer op te dragen. De bisschop zegt daarbij: “Dit zijn de gaven van het volk; draag ze op aan God. Tracht deze priesterlijke taak van harte te vervullen en probeer te leven in overeenstemming met uw bediening”.
Tot slot geeft de bisschop aan de nieuwgewijde priester de vredeskus, ze zeggen dan tegen elkaar: “Vrede zij u”. Alle andere aanwezige priesters doen hetzelfde.
Daarna gaat de Mis verder en concelebreert de pasgewijde priester met zijn bisschop. Vanaf nu is hij Priester in Eeuwigheid.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.