De draad naar Boven
Iemand mailde me het volgende verhaal. Er was eens een spin die een mooi spinnenweb had gemaakt. Opdat ze meer vliegen zou kunnen vangen, weefde ze haar web steeds verder naar alle kanten en steeds hoger in de lucht. Het werd een prachtig web. Als het op een zonnige morgen vol dauwdruppels hing, leek het wel een met parels versierde sluier. De spin was er trots op. Ze was niet meer dat kleine ding dat aan een lange draad uit de lucht kwam zweven. Nee, ze was nu een dikke zelfbewuste spin met het grootste web van de hele tuin.
Op een morgen werd ze wakker met een slecht humeur. Het had \'s nachts gevroren, er scheen geen enkele zonnestraal en er was geen vlieg te zien. Hongerig en werkeloos zat de spin daar de hele lange grijze dag. Uit verveling maakte ze een rondwandeling door haar web en trok aan alle draden om te onderzoeken of ze wel stevig genoeg zaten. Totdat ze aan de uiterste rand van het web bij een draad kwam, die ze niet kende. De andere draden liepen naar dit twijgje of naar dat twijgje, de spin wist dat allemaal precies. Maar deze draad ging nergens heen; het was alsof hij zo maar omhoog de lucht in liep.
De spin ging op haar achterste poten staan en loerde naar boven, maar ze kon niet ontdekken waar die draad heen liep. Ze herinnerde zich helemaal niet meer, dat zij zelf eens op een mooie dag aan deze draad naar beneden was gekomen. Ze herinnerde zich ook niet, hoe juist deze draad het haar mogelijk had gemaakt het web te spannen en groter te maken. Ze zag alleen maar een nutteloze draad die in de lucht verdween. \"Weg ermee\", zei de spin en ze beet de draad door. Op hetzelfde moment liet het web los. De spin viel naar beneden en toen ze weer bijkwam, lag ze tussen de bladeren op de grond met het web als een klein vochtig lapje over zich heen. In één ogenblik had ze haar mooie web vernietigd, doordat ze het nut van \"de draad naar boven\" was vergeten.
Het verhaal over de spin en de draad naar boven mag ons eens laten nadenken of wij wel voldoende aandacht hebben voor onze draad naar Boven. We zijn niet toevallig op deze aarde. We hebben het leven van God gekregen. Hij heeft ons een roeping, een opdracht gegeven. Jezus Christus heeft ons, sinds ons Doopsel, beloofd dat Hij altijd met ons zou meegaan door het leven. Wanneer het ons allemaal goed gaat, dan zouden we Hem wel eens uit het oog kunnen verliezen, denken dat we het allemaal zelf kunnen. We kunnen soms denken dat alles wat we bereikt hebben alleen aan onze inspanningen te danken is. Ook wanneer het moeilijk is in ons leven, kunnen we de draad naar boven uit het oog verliezen en door onze ellende en onze verbittering de onlosmakelijke band met Hem niet meer zien. Onze draad met Boven wordt, van Zijn kant, nooit doorgeknipt. Houden we de draad naar Boven ook sterk door ons dagelijks gebed, door de Eucharistieviering, door het Sacrament van Boete en Verzoening.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.