Belangrijk nieuws was onlangs dat de Belgische minister van justitie Koen Geens weer aanknoopte met de traditie van gratieverlening. Het was al een tijd geleden dat we daar nog van gehoord hadden. We hoorden hem zeggen: “Ik knoop aan bij een regel in de grondwet die de koning toelaat om de uitvoering van een straf – dus niet de straf zelf – geheel of gedeeltelijk kwijt te schelden”. Nee, de deuren van de gevangenissen worden in België niet wijd opengezet. En nee, het gaat er niet om dat men voortaan kan doen wat men wil. Het gaat maar over een klein percentage van het groot getal aanvragen tot gratie en het zijn – zoals de minister zegt – “zaken waarin de omstandigheden zo schrijnend zijn dat het hoogste recht overkomt als onrecht”. We weten nu weer wat het is “Gratie krijgen”: dankzij de goedheid van de koning of zijn minister iets krijgen waar je geen recht op hebt.
Toen ik dit las, moest ik denken aan “Het Jaar van de Barmhartigheid” waarin we al enkele weken terecht zijn gekomen. Een jaar lang wil de Kerk aan de gelovigen voorhouden dat we een God hebben die ons constant gratie wil verlenen. Het hele christendom gaat daar over en het hele evangelie spreekt er constant over. God pint ons niet definitief vast op iets wat we verkeerd hebben gedaan. Als we ons met oprecht berouw naar Hem wenden, dan schenkt Hij ons gratie. Niet af en toe eens, niet eens bij grote uitzondering en nadat Hij al Zijn engelen en heiligen heeft geraadpleegd. Nee, wanneer wij ons berouwvol naar Hem keren, krijgen we Zijn gratie, Zijn grote barmhartigheid, altijd. Daarvoor heeft God Zijn Zoon naar onze wereld gestuurd. Jezus Christus is voor ons op het kruis gestorven en sindsdien heeft de zonde niet meer het laatste woord. De mooiste verhalen die we in het evangelie vinden gaan over God die zijn gratie wil geven aan elk die verloren liep. Ik denk daarbij vooral aan de parabels van het vijftiende hoofdstuk in het Lucasevangelie over het verloren schaap, de verloren penning en de verloren zoon. God schrijft nooit de verlorene af, Hij zoekt en staat hoopvol wachtend op de uitkijk en wanneer er een stap van berouw wordt gezet, krijgt men gratie.
God wil elk van ons graag Zijn gratie geven. Welk een geluk als men die kan ontvangen ! Paus Franciscus riep daarom onlangs de gelovigen op om regelmatig te gaan biechten. Hij zei: “Gaan biechten betekent met God verzoend worden en de onmiddellijke ervaring van Zijn barmhartigheid hebben. God begrijpt niet alleen de begrenzingen en tegenspraken van de mensen. Als zij hun zonden belijden, is Hij hen ook bijzonder nabij.” Voor veel mensen is het al lang geleden dat men het Sacrament van Boete en Verzoening heeft ontvangen. Ik ontmoet soms mensen die denken dat dit Sacrament afgeschaft is, dat het niet meer hoeft of dat het nu vervangen is door een boeteviering met een algemene belijdenis. Bijna in al zijn toespraken hamert Paus Franciscus op het grote belang van de biecht voor een christelijk leven. Vanuit die vergeving die we daar ontvangen, zullen we ook gemakkelijker kunnen vergeven aan mensen die ons kwetsten. De gratie die men zo graag ontvangt ook niet onthouden aan anderen. Of zoals Paus Franciscus het zegt: “Liefhebben en vergeven zoals God liefheeft en vergeeft, is het levensprogramma van de christen. Dat duldt geen onderbrekingen en uitzonderingen”. Zie: http://www.katholieknieuwsblad.nl/nieuws/paus-roept-op-ga-regelmatig-biechten
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
50 JAAR OKRA GALMAARDEN: http://www.persinfo.org/2015/12/15/okra-galmaarden-halve-eeuw-geleden-opgericht
KINDJE JEZUS ACHTER DE TRALIES: http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-galmaarden/kindje-jezus-voortaan-achter-tralies-a2560261/
OPENING HEILIG JAAR IN GALMAARDEN: http://www.nieuwsblad.be/cnt/blide_02021937
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.