Pater Evarist en Pater Henri
Deze zomer bezocht ik de graven van de twee missionarissen die mijn thuisdorp ooit voortbracht. De ene was een pater capucijn, Pater Evarist. Hij trok in de jaren twintig naar Pakistan en leefde er 51 jaar lang tussen de allerarmsten. De andere was een pater scheutist, Pater Henri. Hij trok in de jaren dertig naar de Filippijnen. Ik heb hem als klein kind nog gezien, toen hij mijn grootmoeder bezocht. Lange jaren organiseerden ze in ons dorp \"Vlaamse kermissen\" om geld in te zamelen voor hen. Nederhasselt was trots dat twee zonen aan de andere kant van de wereld het geloof verkondigden. Allebei hebben ze een eenvoudig graf, met hun naam en hun geboorte- en sterftejaar daarop.
Bij die graven vroeg ik me af wat die mensen toch bewoog om dorp, familie en vrienden achter te laten ? Hun beweegreden was dat ze Jezus Christus wilden bekend maken op plaatsen waar ze Hem nog niet kenden. Die jonge mannen waren gegrepen door de liefde van Jezus Christus en dat liet hen die grote stap zetten naar onbekende streken. Wie echt gegrepen is door Jezus Christus, kan niet zwijgen. Wie Hem echt kent en echt met Hem leeft, is een gelukkig mens en wil dat ook doorgeven aan anderen. Ze gingen naar priesterarme plaatsen waar het katholieke geloof en de Kerk moesten geplant worden.
In onze streken kennen ook velen Jezus Christus niet meer. Bij de doopvoorbereiding spreken we met de jonge ouders over de inhoud van het Doopsel aan de hand van stellingen. Een daarvan is: \"Ik wil aan mijn kind doorgeven wie Jezus is\". Daar wordt dan wel positief op geantwoord. Maar als je dan aan die jonge ouders vraagt wat ze van Jezus aan hun kinderen willen doorgeven, wie Jezus voor hen is, dan komt het antwoord dikwijls niet verder dan: iemand die vergevingsgezind was, iemand die respect had voor de andere mensen, iemand die liefdevol was voor iedereen. De kern wie Jezus Christus werkelijk is wordt bijna nooit vernoemd: Jezus, Gods Zoon, Hij die Zijn leven voor mij aan het Kruis heeft gegeven, degene die mij verlost heeft, de Verrezene. Uiteindelijk is dat de kern van ons geloof.
Velen uit onze streken hadden de missionaire gedachte \"ik wil Jezus Christus brengen naar anderen\". Ook nu hebben we nu in onze en in verre streken nood aan getuigen. De missiegedachte is onlosmakelijk met Jezus Christus verbonden die opdracht geeft om alle volken tot Zijn leerlingen te maken, te onderwijzen en te dopen. Het lijkt wel of de tijd voor de omgekeerde beweging rijp is. Zoals Pater Evarist en Pater Henri die boodschap zijn gaan verkondigen in Pakistan en de Filippijnen, zo komen nu druppelsgewijs de missionarissen uit die streken in onze streken getuigen van de Levende Heer. Pater Evarist en Pater Henri gingen naar Pakistan en de Filippijnen...Iedereen vond het normaal...Aan de omgekeerde beweging moet men blijkbaar wennen...Durft men het een kans te geven dat buitenlandse missionarissen hier naartoe komen ? Laten wij vanuit onze verbondenheid met de Heer ook zelf nooit nalaten te getuigen...
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.