Priester Penne
U bent bezoeker 527645

Woord van de Pastoor

Vreemdelingen herbergen

Niemand kan onverschillig blijven bij die duizenden vluchtelingen die Europa binnenkomen in deze dagen. Mensen die honderden kilometers door barre omstandigheden lopen, op de vlucht voor oorlog, geweld en geloofsvervolging. Bij elk huisbezoek beginnen mensen er over te spreken, met zorgen voor de mensen in kwestie maar ook met zorgen over hoe en waar al die mensen een plaats moeten krijgen en zorgen naar de toekomst toe. Ik beluister ook zorgen over mensen die misbruik maken van deze vluchtelingencrisis en zorgen over de islamisering van Europa. Elk heeft er zijn mening over. Ik was deze week toch ook bijzonder getroffen door het krantenartikel met de foto’s van een verdronken Syrisch jongetje, een jong kind aangespoeld op het strand van het Turkse Bodrum, ik moest denken aan kinderen uit mijn eigen familie- en vriendenkring die dezelfde leeftijd hebben en in deze dagen vrolijk en onbezorgd naar school gaan: http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/2443136/2015/09/02/Het-beeld-dat-de-wereld-moet-wakker-schudden.dhtml


 


Heel wat christenen schieten in actie nu er zovele vluchtelingen aan de deur van het Europese Huis kloppen. Al zal niet iedereen de middelen en het vermogen hebben om even veel te doen, er wordt van christenen verwacht dat ze niet de andere kant opkijken wanneer vreemdelingen in nood een beroep op ons doen. Christenen kunnen en mogen niet onverschillig zijn want de Heer Zelf verwacht van ons dat we iets doen. In het 25ste hoofdstuk van het Matteüsevangelie spreekt Jezus over de Mensenzoon die eens in heerlijkheid zal komen en ons zal bevragen over hoe we ons één hebben gemaakt met hen die het moeilijk hadden, en daar horen ook die echte vluchtelingen van vandaag bij. Jezus maakt zich één met die vluchtende mensen en zegt daar in het evangelie: “Ik was vreemdeling en jullie hebben mij opgenomen” en even verder: “Ik verzeker jullie, alles wat je voor één van deze minste broeders van Mij hebt gedaan, heb je voor Mij gedaan”.


Degenen onder ons die nog ooit catechismusles hebben gekregen, weten dat er voor ons christenen, zeven lichamelijke werken van barmhartigheid zijn: daden van naastenliefde waardoor we de medemens moeten te hulp komen in zijn noden. In dat rijtje vinden we ook de zorg voor de vreemdelingen. Voor wie het rijtje vergeten is: de hongerigen spijzen, de dorstigen laven, de vreemdelingen herbergen, de naakten kleden, de zieken en de gevangenen bezoeken, de doden begraven.


 


Iemand merkte mij eens op dat hij dat toch vreemd vond dat Jezus “de vreemdelingen herbergen” in dat rijtje had vermeld. Zo vreemd is het niet. Jezus is zelf ook ooit een tijd vluchteling geweest. In het tweede hoofdstuk van het Matteüsevangelie kunnen we lezen dat na het vertrek van de Wijzen uit Bethlehem een engel van de Heer in een droom aan Jozef verschijnt en zegt: “Sta op, neem het kind en zijn moeder mee en vlucht naar Egypte, en blijf daar tot ik u waarschuw. Want Herodes staat het kind naar het leven.” (Mat. 2,13) Dat zal ook zo gebeuren, we lezen het: “Hij stond op en nam nog die nacht met het kind en zijn moeder de wijk naar Egypte, en bleef daar tot de dood van Herodes.” (Mat. 2,14-15a)


De Hebreeënbrief spoort ons ook aan iets te doen voor mensen die bij ons komen aankloppen. We lezen daar: “En vergeet de gastvrijheid niet; door haar hebben sommigen zonder het te weten engelen onthaald”. (Hebr. 13,2) Die zin verwijst naar onder andere Genesis 18 en 19 waar Abraham en Lot engelen onder menselijke gedaante verwelkomden door goed te zijn voor vreemdelingen. Natuurlijk pleit ik er hier niet voor om de eerste de beste zwerver in huis te nemen of bij een buur onder te brengen, er zal met een zekere omzichtigheid moeten gewerkt worden. Ik ben er van overtuigd dat de verantwoordelijke instanties in ons land hun werk gedegen zullen doen en hoop dat ze de wijsheid hebben om de echte vluchtelingen tijdelijk gastvrij te onthalen tot ze weer veilig naar hun land kunnen terugkeren. Laten wij als christenen, voor zover het kan, ons steentje daarin ook bijdragen en in onze goedheid voor hen getuigen van onze levende relatie met de Heer Jezus.


 


Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.


www.priesterpenne.be


 


Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.