Priester Penne
U bent bezoeker 501210
Toch nog één keer enkele gedachten over het afgelopen Wereldkampioenschap voetbal. Ik had zo de indruk dat iedereen zich betrokken voelde, of men nu een echte voetbalfanaat is of er totaal geen verstand van heeft: men keek naar de matchen en bij elk huisbezoek kreeg ik wel de vraag of ik ook naar de voetbal had gekeken. Paus Franciscus sprak voor het WK de hoop uit dat het WK “een viering van de solidariteit tussen volkeren”zou worden; in België werden tijdens het WK zeker de grote verschillen in ons land even opgeborgen in eenheid rond het nationale voetbalteam. Oudere mensen vertelden mij dat het wellicht van het einde van de tweede wereldoorlog geleden was dat er zoveel Belgische vlaggen aan de huizen te zien waren. Vele dingen zijn in die voetbaltijd zwart, geel, rood gekleurd. Mgr. Léonard toonde bij de Heilig Hartviering in Brussel zelfs zijn rozenkrans in zwart, geel, rood; een cadeautje van een van zijn seminaristen. Ik geef toe: ik heb er ook aan meegedaan, ook aan de pastorie was de Belgische driekleur te zien en toen de Belgische voetbalploeg thuis was, heb ik nog een tijd mijn Nederlandse vlag laten hangen en mijn supporter-zijn voor de noorderburen getoond. Zie: http://www.editiepajot.be/regios/6/articles/38514 Paus Franciscus roept de priesters op dat ze de geur van hun schapen moeten hebben en moeten deelnemen aan wat de kudde bezig houdt: ik heb dus ook maar meegedaan wat velen van mijn kudden bezighield…
Duitsland is dus Wereldkampioen geworden. Ja, ik heb de match ook met enkele parochianen gevolgd. Mario Götze maakte het enige doelpunt in de finale tegen Argentinië. In de afgelopen tijd was ik enkele keren getroffen door het gelovige getuigenis van deze 22-jarige voetballer. Hij stopt het niet weg dat hij een gelovige is. Ik vind dat toch wel mooi dat iemand die door velen als een soort voetbalgod wordt aangezien toch duidelijk verwijst naar waar zijn talent vandaan komt: “Mijn talent komt van God”. Zo ook op 22 juni, toen plaatste hij op zijn facebookpagina een foto in het voetbalstadion waar hij met open armen naar de Hemel kijkt en waarbij hij schrijft: “Dank je wel dat ik gezond ben en mijn droom kan beleven. Dank aan mijn familie, mijn vrienden en mijn fans. Geloof”. Door een blessure was een tijdje niet zeker of Götze wel zou kunnen deelnemen aan het Wereldkampioenschap. In die tijd postte hij het bericht: “Lieve God, ik wil even de tijd nemen. Niet om U iets te vragen maar gewoon om te zeggen: dank U voor alles wat ik heb”. Afgelopen februari meldde Götze op Euro Sport dat het geloof in God voor hem uiterst belangrijk is. Op de vraag waar hij zijn voetbaltalent gehaald heeft, antwoordde hij eens dat het niet van zijn vader kwam die professor aan de universiteit is maar “het voetbaltalent moet van God gegeven zijn”.
Ik was werkelijk getroffen door het openhartige en gelovige getuigenis van deze voetballer. Als mensen carrière maken, beroemd worden, zijn ze al snel geneigd om zeker over hun geloof te zwijgen, bang als men is om fans te verliezen of om daardoor minder populair te worden. Het getuigenis van deze voetballer mag ons bevragen of wij ook over ons geloof durven spreken, of wij durven getuigen over onze kracht en sterkte die we halen uit onze relatie met de Levende Heer. Zijn ook wij ons bewust dat al het goede en mooie wat we doen, talenten zijn die we van de Heer gekregen hebben ?
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.