Priester Penne
U bent bezoeker 501201
In de afgelopen week sprak ik met enkele mensen die het eigenlijk niet meer zagen zitten.
Iemand vertelde mij dat hij het helemaal niet meer zag zitten op zijn werk. Er werd teveel van hem gevraagd en hij had er op dit moment totaal geen vreugde meer in. De vele overuren, de druk van boven, hij voelde ook helemaal geen waardering. Ja, er werd beterschap beloofd maar hoelang hield hij het nog uit. Ik heb hem gezegd wat mijn oude pastoor altijd zei toen het moeilijk was: “Volhouden en voortdoen”.
Iemand vertelde mij dat ze in haar vereniging zou willen stoppen. Al lange jaren zette ze zich in maar de groep is altijd maar kleiner geworden, de jongeren hebben niet geen aansluiting gezocht en de ouder wordende leden mopperen. Ze zou willen stoppen maar misschien zou dat wel het einde van de vereniging zijn want er was niemand die haar wilde opvolgen. Ook haar heb ik hetzelfde gezegd: “Volhouden en voortdoen”.
Soms komt het er op aan om toch nog even vol te houden en verder te doen en moet je even door een donkere periode. Durf er ook eens voor te bidden. Dikwijls zul je in zo’n momenten dan zien dat er zich dan ineens oplossingen aandienen.
“Volhouden en voortdoen”, het wordt ons ook zo dikwijls in de Heilige Schrift voorgehouden. Bij Jezus Sirach 2,14 lezen we: “Wee degene die de volharding heeft verloren ! Wat zul je doen wanneer de Heer verantwoording komt eisen ?”. In de tijd tussen Hemelvaart en Pinksteren wordt ons vanuit de Schrift ook volharding voorgehouden. Toen Jezus ten hemel was opgenomen zijn de apostelen niet naar hun gewone bezigheden teruggekeerd en hebben ze er niet alles bij neergegooid. Nee, de Handelingen van de Apostelen 1,14 zegt ons: “Zij allen bleven eensgezind volharden in het gebed samen met de vrouwen, met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broeders”. In de eerste brief aan Timoteüs lezen we dat volharding een streven van ons moet zijn: “Streef naar gerechtigheid, vroomheid, geloof, liefde, volharding, zachtmoedigheid.”
Toevallig las ik vandaag dit verhaal wat net hetzelfde vertelt: “In de tweede wereldoorlog was er een Amerikaans soldaat, die op de Filippijnen gevangen zat. Hij was erg moedeloos. “Ik wou dat ik dood was”, dacht hij. “Nooit zal ik mijn vaderland terugzien.” Maar toen zag hij naast zich een miertje lopen. Omdat de soldaat toch niets te doen had, ging hij het maar bestuderen. Het beestje liep naar de muur en probeerde er overheen te komen. Dat mislukte, halverwege viel het weer naar beneden. “Jammer,” dacht de soldaat, die het miertje wel de vrijheid gunde. Het kleine ding gaf de moed niet op. Weer klom het naar boven en … weer viel het. Voor de grap ging de soldaat eens tellen hoe vaak het miertje het probeerde. Hij kon lang tellen, pas na 77 keer lukte het de mier om over de muur heen naar buiten te klimmen.
De soldaat dacht na over zijn eigen hopeloze situatie. “O God,” bad hij, “als zo’n klein beestje de moed niet opgeeft, zal ik het ook niet doen. Eenmaal zal ik weer als een vrij man rondlopen.” En zo gebeurde het. Dit verhaal heeft hij aan veel mensen doorverteld.”
Hoe is het met mijn volharding ?
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.