Priester Penne
U bent bezoeker 503670
In deze tijd rond Allerheiligen en Allerzielen vroegen verschillende mensen mij: gelooft u nu echt dat het leven verder gaat over de grens van dit leven ? Jazeker ! Ik geloof in de belofte van de Heer Jezus Christus dat wie in Hem gelooft Eeuwig Leven zal hebben. Soms geeft de Hemel ook duidelijke tekenen. Soms hoor ik van rouwende mensen dat men in bepaalde dingen de hulp en de nabijheid van hun overledenen heel sterk heeft gevoeld.
In de afgelopen tijd was ik bijzonder getroffen door een boek wat ik heb gelezen, de wereldwijde bestseller “De jongen die in de Hemel was”. Het waargebeurde verhaal van de vierjarige Colton. Zie: http://www.youtube.com/watch?v=Xh4v-FAcvGE Op een bepaald moment moest hij heel snel geopereerd worden aan een appendicitis. De doktoren dachten eerst aan iets anders, het was te ver gekomen en tijdens de operatie sterft dat vierjarige kind bijna. Wonder boven wonder herstelt Colton en niet lang daarna begint Colton te vertellen over hoe de dokters met hem bezig waren en dat hij zijn vader in een aparte kamer op zijn knieën zag bidden. De familie weet niet zo goed wat ze er mee aan moeten maar al snel hopen de bewijzen zich op: Colton is in de Hemel geweest. Colton vertelt dingen die een kind van 4 jaar niet kan weten en ook wat een kind van 4 jaar niet kan fantaseren. Als je dat boek leest en je denkt aan kinderen van 4 jaar uit je eigen omgeving dat moet je toegeven: dit kan een kind niet zomaar fantaseren. Hij vertelt met stukjes over hoe het er daar in de Hemel uitziet, over God De Vader, over Jezus, over de Heilige Geest, over de engelen. Ik vond het zelf leuk dat Colton op een bepaald moment tegen zijn vader vertelt dat Jezus ook stiften heeft. Jezus had volgens het kind zitten kleuren met rode stiften want het zat allemaal op zijn handen. Colton legde aan zijn vader uit waar het bij Jezus allemaal zat op zijn handen. Uiteindelijk kwam men er achter dat Colton de wonden van de Heer bedoelde, iets wat hij als kleuter niet kon weten. Maar ook over familiedingen vertelde Colton. Zo vertelt hij over zijn overleden grootvader die hij daar heeft gezien. Maar hij beweert bij hoog en bij laag dat die overleden grootvader er niet uitzag zoals de foto bij hen in huis. Tot op een bepaald moment in een fotoboek wordt gekeken en daar een foto te zien is van die grootvader toen hij jong was. Vol enthousiasme erkent Colton daar zijn overleden opa zoals hij die in de Hemel heeft gezien.
Op een bepaald moment zegt Colton tegen zijn mama dat hij 2 zusjes heeft. Zijn moeder zegt dat hij maar 1 zus heeft. Nee, zegt hij dan onverzettelijk tegen zijn moeder: “Ik heb 2 zusjes. Jij hebt toch een dode baby in je buik gehad”. Ooit had die moeder een miskraam gehad mar ze hadden daar nooit over gesproken. Ze hadden nooit een geslacht geweten maar de kleine Colton beschrijft haar. Nu die ouders wisten dat het kindje van hun miskraam een meisje was, vroegen ze hem: “Hoe heette ze ?”, waarop hij antwoordde: “Ze heeft geen naam. Jullie hebben haar geen naam gegeven”.
Ik ga hier niet het hele boek vertellen maar wil jullie wel dat boek aanraden, “De jongen die in de Hemel was” (Todd Burpo en Lynn Vincent, De Boekerij BV, ISBN 978-90-225-6174-4) want dit begenadigde kind mocht even zien waar we allemaal naar op weg zijn. De details die dat kind vertelde had hij nooit kunnen weten. Het oordeel van de New York Times is: “Dit boek stelt elke cynicus buiten gevecht”. Misschien denk je: het is allemaal fantasie, lees het en laat je overtuigen. Misschien denk je: ik geloof het, het zal je geloof versterken en verdiepen.
De dood is niet het einde. We zijn ons dierbaren niet kwijt. Onze overleden medegelovigen zijn geborgen in Gods Hand. Dat geloven wij, dat belijden wij.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.