Priester Penne
U bent bezoeker 503672
Mijn aandacht ging deze week naar een krantenbericht over de 21 jarige Moritz Erhardt die zich doodgewerkt heeft. Drie dagen achter elkaar werkte hij tot zes uur ’s morgens omdat hij onder druk werd gezet door zijn werkgever. Volgens zijn vrienden werkte hij de laatste 2 weken zeker 8 maal de hele nacht door. Op de financiële markt in Londen schijnt dat helemaal geen uitzondering te zijn. Werkweken bestaan daar uit 100 uur en werknemers moeten 24 uur per dag 7 dagen per week beschikbaar zijn.
Deze week sprak ik er bij huisbezoeken over met jonge mensen. Het verhaal uit de krant is natuurlijk een extreem voorbeeld maar toch hoorde ik van die jonge mensen hoe groot de druk kan zijn op het werk, winst en doelen die gehaald moeten worden, een nog grotere inzet die wordt verwacht van het personeel, de schrik die er dan inzit voor de gevolgen als die doelen niet worden gehaald. De druk bij onze jonge mensen is groot, niemand wil zijn werk verliezen want ze hebben een huis, een auto en zovele dingen waar veel geld voor nodig is. Alles heeft natuurlijk zijn prijs maar bij sommigen zie ik dat die prijs toch heel hoog is. Naast de vele werkuren is er nauwelijks tijd over voor het gezin, laat staan voor hobby’s of inzet voor de (kerk)gemeenschap. Kinderen die van ’s morgens 6.30 uur naar een kinderopvang moeten gebracht worden en waar men met grote moeite om 18.00 uur hen op kan halen, het is geen uitzondering. Het is geen oordeel maar een vaststelling. Alles heeft een prijs… Wanneer ik sommigen vraag hoelang ze dat kunnen uithouden, is het antwoord dikwijls dat er geen andere mogelijkheden zijn om de levensstandaard te behouden wat men nu heeft. De werkdruk en de druk om voldoende geld binnen te krijgen, zet ook een gezinsleven onder druk. Die druk zorgt niet zelden voor gezondheidsklachten, we kennen ondertussen allemaal het woordje “burn out”. Men zegt gemakkelijk dat men van werken niet dood gaat maar sommigen plegen toch wel flinke roofbouw op hun lichaam. En toch gaat men door want je hebt in het leven toch niets voor niets…
Als je er voorzichtig eens iets van zegt dat een mens toch rust nodig heeft, krijgt men het antwoord dat het allemaal gemakkelijk praten is… Zegt Jezus daar nu ook iets over ? Ik moet dan denken aan het zesde hoofdstuk van het Marcusevangelie waar de leerlingen aan Jezus komen vertellen over al hun drukke bezigheden en over hun successen die ze behaald hebben. Hij zegt daarop niet dat ze maar vlug verder moeten doen maar Hij zegt hen: “Komt nu eens zelf mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en rust daar wat uit.” Want wegens de talrijke gaande en komende mensen hadden ze zelfs geen tijd om te eten.” Mensen die heel hard werkten en geen tijd hadden om te eten, waren er dus in Jezus’ tijd ook al maar Hij zegt wel dat ze op tijd rust moeten nemen en moeten eten. Op de eerste bladzijden van de Heilige Schrift, waar ons verteld wordt over de schepping van de aarde lezen we dat God zes dagen werkte maar de zevende dag rustte Hij. Wij zijn geschapen naar Zijn Beeld en Gelijkenis. We moeten niet denken dat we nog meer kunnen dan God. Gun jezelf voldoende rust. Niemand heeft er wat aan dat familieleden en vrienden eens van jou kunnen zeggen: “Die heeft zich doodgewerkt”.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.