Onlangs las ik een interview met een pasgewijde priester van het bisdom Antwerpen. In dat interview vertelde hij over het moment waarop voor hem duidelijk werd dat God van hem vroeg om priester te worden. De pasgewijde priester vertelt: "Het was het Pinksterweekend. Dat kon geen toeval zijn. Alsof de Heilige Geest over me neerdaalde. In Paris-Nord, dat station vol schreeuwerige reclameborden, zag ik plots een pater, in een lange, zwarte soutane. Ik weet niet of ik zoiets al in het echt had gezien. Zo'n verrassing vond ik dat! De pater keek naar het bord met de uurregeling, het leek alsof hij me de weg wees. Dat beeld gaf de doorslag. Ik wist het. Ik zou priester worden, ik heb sindsdien nooit meer getwijfeld." In eenvoudige tekenen maakt God soms heel grote dingen duidelijk zoals hier in die onbekende priester die met zijn duidelijke priesterkleding het teken voor die jonge man gaf om ja te zeggen tegen zijn roeping tot het Priesterschap.
In dit getuigenis klinkt duidelijk door dat we niet verlegen moeten zijn om van ons christen-zijn te getuigen, ook in uiterlijke tekenen. Medemensen moeten in ons Jezus Christus kunnen ontdekken. Op de eerste plaats in onze woorden en daden, in ons doen en laten, in het geluk dat we uitstralen, moeten we onze relatie met Jezus Christus laten spreken maar we moeten ook niet verlegen zijn in uiterlijke tekenen naar de buitenwereld te getuigen waar we voor staan en Wie de kern is van ons gelukkig zijn. Als we op restaurant gaan, waarom zouden we ons dan geen kruisteken maken voor we beginnen te eten ? Als we gewoon zijn een kruisje of een medaille van Onze Lieve Vrouw te dragen, waarom zouden we dat onder onze trui stoppen in bepaalde gezelschappen. Toon waar je voor staat en in Wie je gelooft, zonder opdringen maar ook zonder schaamte. Natuurlijk gaat het op de eerste plaats om het innerlijke en uiterlijkheid zonder innerlijkheid houdt niets in maar het uiterlijke mag gerust van het innerlijke spreken.
Duidelijk getuigen van je geloof, het is een opdracht voor alle gedoopten, voor vrouwen en mannen, zeker ook voor onze priesters en religieuzen. Jezus zegt dat we licht voor de wereld moeten zijn en dat we ons licht niet onder de korenmaat moeten zetten. Die boodschap hoorde ik ook van een van de bekendste Franse priesters van dit ogenblik, priester Michel-Marie Zanotti-Sorkine. http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=gycJyPG6N-s# ! Men vroeg hem waarom hij zijn soutane droeg. “Het priesterschap moet zichtbaar zijn. De soutane die draag ik waarlijk voor deze 96 procent die niet naar de kerk komen. Want, deze menigten die buiten blijven, die niet naar de kerken gaan, hoe wilt u dat ze de kans krijgen om een priester te ontmoeten ? Het is nodig dat in de bars waar ik rondga, op deze grote boulevard die ik alle dagen afga, dat er voor ieder mogelijkheid is om tot mij te komen, om me te spreken, om aan mij iets van hun leven toe te vertrouwen. Deze soutane, het is een noodzaak. Ik denk dat we hier een groot gewetensonderzoek zouden moeten doen, want we zijn op dit moment met 15000 priesters in Frankrijk, realiseert u dat ! 9000 zijn actief, denk ik. Er zijn ook 40000 religieuzen. Ik ben zeker dat als iedereen, door een decreet die uit de Hemel valt, opnieuw de soutane zou dragen, de kap zou opzetten, wel wat zou er gebeuren: elke dag zouden veel mensen dienaars van God ontmoeten en de Kerk zou haar plaats terug opnemen in het sociale gebeuren.” De interviewer reageerde met te zeggen dat de priester zich geen vrienden zou maken door dit te zeggen. Priester Zanotti-Sorkine antwoordde daarop: “Dat maakt niet uit, ik zeg het voor de Heer en ik zeg het voor de toekomst van het christendom.”
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.