Priester Penne
U bent bezoeker 501207
Op nieuwjaarsdag wordt ieder jaar bekend gemaakt welke de populairste voornamen zijn die aan pasgeboren kinderen worden gegeven. http://www.hln.be/hln/nl/38/Kinderen/article/detail/1556012/2013/01/01/Bijna-elke-dag-wordt-een-Emma-geboren.dhtml Dit jaar gebeurde dat dus ook en eigenlijk was er niets nieuws onder de zon. De namen die vorig jaar het populairste waren, waren dat dit jaar ook. Bij de meisjes staat al een tiental jaar aan de top de naam Emma en bij de jongens is de populairste naam Lucas. Het valt me de laatste jaren op dat er weer nogal wat klassieke namen gekozen worden; namen die honderd jaar geleden gebruikelijk waren zijn ook nu weer in trek. Bij die populairste namen zie ik namen staan die ook onze oudste mensen dragen: Marie, Elise, Julie en Louise en voor jongens: Louis, Wout, Jules, Arthur en Victor.
Soms sta ik er toch wel van te kijken welke voornamen mensen aan hun kind geven. Je moet soms kinderen dopen met heel vreemde voornamen. Een tijd geleden vroeg mij nog iemand of er ooit wel eens namen geweigerd werden en of de pastoor ooit aan ouders kon vragen een andere naam te kiezen. Eigenlijk kan elke naam gebruikt worden, zolang die naam niet ingaat tegen het christelijk geloof. Moest iemand zijn kind Satan of Lucifer noemen, dan zal de priester toch moeten vragen aan de ouders om een andere naam te kiezen. Het is in onze Kerk lang een mooi gebruik geweest de kinderen een naam van een heilige te geven. Dat was een mooi gebruik want de ouders gaven die naam aan hun kind met die bepaalde heilige als voorbeeld maar de ouders rekenden ook bijzonder op de voorspraak van die heilige bij de Heer voor het kind.
Een naam ontvangen is meer dan een administratieve handeling. Je wordt er je hele leven mee aangesproken. Het eerste wat de priester bij een doop aan de ouders vraagt is welke naam ze aan hun kind gegeven hebben. Wanneer de ouders dan de naam hebben genoemd, zegt de priester dat God en de mensen dit kind voortaan zo met deze naam zullen kennen. Dat jongetje of dat meisje wat daar naar de kerk wordt gebracht om gedoopt te worden zal met zijn of haar naam voortaan geschreven staan in de Palm van Gods Hand, zegt de priester dan. Dat is meer dan een stukje mooie poëzie, het is een verwijzing naar een stuk uit de Bijbel. In Jesaja 49,15-16 lezen wij: “Maar kan een vrouw haar zuigeling vergeten of harteloos zijn tegen het kind dat zij droeg ? Zelfs al zou zij het vergeten, Ik vergeet jou nooit. Ik heb je in mijn handpalm gegrift.” Het is voor mij een van de mooiste zinnen uit onze Bijbel. Welk een mooie belofte is dat ! De mens die we zijn met die bepaalde naam staat geschreven in de Palm van Gods Hand, Hij zal ons nooit vergeten. We zijn geen naamloze wezens maar mensen met een naam die door God bemind zijn en die geschreven staan in Zijn Handpalm. Je moet nooit denken dat God je vergeten of verlaten heeft. Als we dan deze zin uit het Oude Testament naar het Nieuwe Testament meenemen mogen we er ook de gedachte bij hebben: in de Hand van de Heer waar de spijkers werden doorgeslagen stond onze naam, Hij nam daar al onze zonden en onze pijnen en alles wat we zijn mee opdat die dingen niet meer het laatste woord zouden hebben. Of onze naam nu modern is of heel klassiek, echt Vlaams of Scandinavisch, Hij vergeet ons nooit.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.