Nieuwsjaarswensen
Mijn nieuwjaarswensen haal ik uit enkele belevenissen in de afgelopen kerstdagen.
In de vele Missen in onze parochies vierden enkele duizenden parochianen de Eucharistie. Sommigen vertelden mij achteraf over de mooie kerkversiering, de zang, de liturgie, de hele sfeer. \"Na zo\'n Mis vraag ik me af waarom ik er niet meer kom\", zegde iemand. Meerderen zegden mij geraakt te zijn, een vrouw dat ze voelde dat de Hemel de aarde raakte in de nachtmis. Ik wens dat elk in het komende jaar de rijkdom van de eucharistie zou (her)ontdekken, dat daar elke keer de Hemel de aarde raakt en God dichtbij ons komt in het Woord en onder Brood en Wijn. Het gaat daar telkens over het Kerstgebeuren: God wordt mens, de Godmens wil dicht bij ons zijn.
Op mijn weg tussen de laatste twee Missen op kerstavond stopte ik bij een brand in Luyksgestel. Een afgezette straat, zwaailichten, een garage en een serre in brand, kijkende mensen naar de plek waar nog werd nageblust. Daar hoorde ik de zorg van buren voor de getroffen familie, de zorg van mensen voor hen die in de straat woonden en uit hun huis waren gehaald. Mogen we in het nieuwe jaar altijd zorg voor elkaar hebben. Dat we in elk gezin, in elke familie, in elke straat oog hebben voor elkaar, dat we er zijn voor elkaar, dat niemand zich eenzaam voelt. Het geloof dat we een God hebben die ons altijd nabij is brengt ook met zich mee dat we elkaar moeten nabij zijn, vooral in de donkerste momenten. Ook na de Kerstdagen blijft dat gelden.
In de middag voor de kerstavond belde mij een moeder, die met enige schroom vroeg of ik voor het kerstweekend wat eten had voor haar gezin. Ik heb haar een doos bezorgd met eenvoudige dingen als wat brood, vlees, melk... Hoe gelukkig waren ze daarmee ? De \"Vereniging Ondernemend Luyksgestel\" stelde in deze kerstdagen ook een aantal pakketten met voedsel ter beschikking. Onze werkgroep diaconie en het KBO-bestuur zorgden voor een goede bestemming. Hoe dankbaar waren de mensen ?! Ook in ons eigen midden zijn er mensen met materiele nood. Er is veel luxe en rijkdom, er zijn ook gezinnen en alleenstaanden die het moeilijk hebben. Dikwijls is het verborgen nood. Weinigen durven het eigenlijk te zeggen dat men moeilijk zit. Ook die moeder vroeg me om het eten te brengen als het donker was. Ik wens dat we in het komende jaar ook oog mogen hebben voor de armen in ons eigen midden en dat we ze op een goede manier kunnen helpen en nabij zijn.
Op eerste Kerstdag doopte ik een vader en zijn pasgeboren dochtertje. Een mooi gebeuren, een rijk gebeuren voor een familie en een parochie. Een bewuste keuze van een jonge vader die al lang gedoopt wilde zijn maar nu de moed vond om naar het doopsel te vragen. Ik wens dat in onze gezinnen het licht van het geloof mag stralen, dat ze Jezus Christus als huisgenoot te nemen. Met Hem mogen ze sterk staan in hun liefde en hun trouw aan elkaar. In de afgelopen tijd hoorde ik van verschillende gezinnen die uit elkaar gingen. Mocht men in onze gezinnen eens samen bidden en God om kracht vragen om trouw te kunnen blijven en de liefde sterk te houden ? Dat zijn mijn vurigste wensen voor 2007.
Gods zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.