Priester Penne
U bent bezoeker 502184
Een familielid wees me op een liedje wat hij op Youtube vond: "Zou er Facebook in de Hemel zijn ?". http://www.youtube.com/watch?v=wy2ZKV4mzQI In het lied worstelt de zanger met het sterven van een dierbare en met zijn geloof in God en in het Eeuwige Leven. Elk die eens een dierbare heeft verloren, zit met dezelfde vragen en elk probeert het in zijn eigen woordenschat vorm te geven. De schrijver van het liedje verwijst aan de hand van facebookbegrippen naar zijn diepste vragen. "Kan je chatten met wie weg is en wat gebeurt er online dan ? Zou er iemand ooit nog een vind-ik-leuk plaatsen als hij niet meer bij ons is ? Zal ik nog reactie krijgen, kom je nog online of laat ik alles best herinneringen zijn ?"
We hebben onlangs Allerheiligen gevierd. We hoorden daar uit het Boek van de Openbaring over een grote menigte die niemand tellen kon, uit alle rassen en stammen en volken en talen die voor de troon en voor het Lam staan. Ons diepste geloof is dat we niet verdwijnen in het donkere gat van de dood maar thuiskomen in die Grote Stad van mensen die in hun leven God de plaats hebben gegeven die Hem toekomt. Naar die Stad van God zijn we allemaal op weg, dat zal ook eens onze thuis worden en ik geloof ook dat we op een of andere manier met hen kunnen blijven chatten, dat we verbonden blijven. Als je het wil zien en als je het wil voelen, dan zie je en voel je dat we met onze dierbaren verbonden blijven in liefde en gebed, dankzij onze band met Christus. Wil, kan en durf ik het zien en voelen ?
Om nog eens terug te komen op dat liedje. Het liedje eindigt eigenlijk met een gevoel wat veel mensen hebben bij het sterven van een geliefde medemens. De zanger drukt het als volgt uit: " Mijn vertrouwen in die God kreeg een deuk...Want als God de mensen echt graag ziet, dan liet Hij jou niet gaan. 'k Hoop dat deze zin op Facebook wel blijft staan". Bij het sterven van een dierbare richten wij ons gemakkelijk naar boven en durven te vragen waarom God dit kon toelaten dat een mens die we eigenlijk niet konden missen uit ons midden wegviel. Waarom heeft God geen wonder gedaan dat mijn lieve medemens bleef leven ? De meeste mensen worstelen daar mee. We mogen die vragen stellen. God neemt ons dat niet kwalijk en Hij zal het zeker geen onaangename zin vinden. Hij hoopt zeker wel dat wij in ons hart en gedachten eens kunnen toelaten dat we kunnen geloven dat Hij nu voor ze zorgt. Mijn diepste geloof is dat God nooit zomaar iemand uit ons midden weghaalt, God pakt niemand van ons af en God laat mensen niet sterven. Ik geloof wel dat wanneer ons lichaam het op een of andere manier begeeft, God de zorg voor onze geliefde medemens overneemt en daar gaan we elkaar eens terugzien.
Of er Facebook in de Hemel is weet ik niet maar we blijven met elkaar verbonden, vormen van chatten zijn mogelijk zijn en af en toe zullen we tekenen krijgen dat ze het leuk vinden als we moedig en sterk in hun voetsporen onze weg verder zetten. Wees er zeker van dat onze band over de grens van dit leven blijft dankzij onze God Wiens liefde voor ons oneindig is en die ons voor het geluk heeft geschapen tot in Eeuwigheid.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.