Op Youtube vond ik dit mooie filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=alOck34m6BU
Het gaat over Thomas, een sportieve jongen maar de zaken in zijn leven lopen niet altijd zoals hij wil. Hij raakt soms geïrriteerd door de kleine dingen. Mensen denken dat hij altijd aardig is, maar van binnen kan hij zo boos worden, altijd weer. Hij kan zich soms moeilijk beheersen en worstelt er mee of hij zichzelf wel kan veranderen. Eigenlijk bezorgt hem dat een brok frustratie. Thomas is ook christen. In het filmpje zien we dat hij een kruisje om zijn nek draagt. Hij worstelt er mee dat hij altijd dezelfde fouten maakt en voor dezelfde dingen om vergeving moet vragen. Hij geeft het op en schrijft een afscheidsbrief aan God: “God, als ik nu ga zitten schrijven, is dat omdat ik niet meer kan bidden. Ik heb al zo vaak om vergeving gebeden en nu zit ik met zoveel vragen. Ik weet wel dat Jezus alles voor mij heeft volbracht, dat Hij mij liefheeft en me altijd wil vergeven. Maar is dat nu alles? Veel mensen denken dat. Maar voor mijn gevoel doe ik U verdriet door om vergeving te vragen terwijl ik weet dat ik weer in zonde zal vallen. Dus denk ik: het is beter om maar op te houden met bidden. Ik wil niet huichelen. Ik kan maar beter leven zonder u. Adieu. Thomas.”
De brief is klaar. Maar dan komt de vraag waar hij die brief moet naartoe sturen. En waarom heeft hij die brief geschreven want God heeft toch geen adres ? “Wat een domkop ben ik”, denkt hij. En precies in die momenten denkt hij aan een man die hem eens op zijn christen zijn heeft aangesproken. Naar die man stuurt hij die brief. Die medechristen spreekt met hem over die brief en legt hem vanuit zijn eigen christen zijn uit hoe hij er over denkt. We horen die man getuigen dat in de Hebreeënbrief staat dat Jezus in alle dingen bekoord is zoals wij maar zonder te zondigen. Daarom kan Jezus ons helpen als wij bekoord worden. Die man had zelf ervaren dat men op bekoringen niet hoeft in te gaan: “Ik kan bidden en God helpt mij zodat ik overwin. En dat verandert de zaak ! Misschien heb je nu een antwoord gekregen op je brief ?”
Het filmpje heeft mij getroffen omdat mensen dikwijls worstelen met zaken rond zichzelf en daarmee al heel snel ook met hun geloof. De moeilijkheden van het leven laten al snel vragen stellen in de zin van: heeft God mij in de steek gelaten, heeft God dit zo gewild? Hoe belangrijk is het in zo’n momenten om daar eens met een andere gelovige over te kunnen praten. En ik denk dat daar een grote opdracht ligt voor ons, gelovigen. We houden ons geloof soms veel te veel voor onszelf terwijl we er zeker heel wat voor elkaar kunnen mee betekenen. Ik sta er soms van te kijken dat bij een doop- of een huwelijksgesprek een van de partners zegt: “Ik heb nooit geweten dat jij zo in God geloofde”. We zijn allemaal door God aan elkaar gegeven, ook om elkaar te sterken en te bemoedigen in ons geloofsleven. Ook rond geloof moeten we voor elkaar bereikbaar zijn. Ik denk dat daar ook nog een opdracht ligt voor veel parochies. In deze tijd dat bijna iedereen een computer en internet heeft, zijn nog heel veel parochies praktisch onbereikbaar. Misschien gaan er op die manier ook wel mensen verloren voor God omdat wij als Kerk nagelaten hebben die tekenen van de tijd te verstaan. We mogen, elk op onze eigen manier, ons inzetten dat medemensen het adres van God kunnen vinden.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.