Vrij regelmatig vraag ik bij doopbezoek aan jonge ouders: “Zou jij niet iets willen doen in de parochie ?” En nog voor je gezegd hebt wat je in gedachten had, is daar al het antwoord: “Nee, want ik heb het te druk, ik heb echt geen tijd”. En dan begint men op te noemen: ’s morgens vroeg op, zorgen dat alles klaar is, dan de kinderen gereed maken en wegbrengen, dan naar het werk een hele dag, kinderen ophalen, thuis komen, eten maken, kinderen naar bed doen, nog wassen en kuisen en strijken en dan doodmoe naar bed, later misschien, als de kinderen wat groter zijn. Als ik het dan aan mensen vraag die al wat oudere kinderen hebben, krijg ik hetzelfde antwoord, alleen komt bij dat rijtje dan nog bij dat ze de kinderen naar al hun hobby’s moeten wegbrengen en halen. En ook op zondag gaat het hele jachten en jagen door met alle mogelijke dingen die moeten gedaan worden. Ja, inderdaad, met zo een leven kun je nog weinig in de parochie gaan doen. Niet alleen een parochie maar ook vele verenigingen kampen met hetzelfde probleem: mensen hebben geen tijd… Ik vraag me wel af hoelang mensen het zo kunnen volhouden voor ze helemaal doordraaien of weglopen of er helemaal bij neervallen. Misschien herkennen we wel hierin onszelf of mensen dicht bij ons.
Mensen voegen er dan ook wel eens aan toe dat ze het financieel wel moeten doen, de kippen vliegen niet gebraden in onze mond, we kunnen niet leven van de hemelse dauw, er moet brood op de plank komen.
Deze week las ik een stukje uit het begin van het Marcusevangelie. Jezus leek ook wel zo een druk leven te hebben gehad. Hij genas zieken, Hij ging bij mensen op bezoek, allen die lijdend of bezeten waren bracht men bij Hem, heel de stad stroomde voor de deur samen. Hij genas mensen en dreef boze geesten uit. Van ’s morgens tot ’s avonds ging dat maar door. Hoe hield Hij het vol ? Hij was God maar ook mens, hoe hield Hij het vol. En dan na al die activiteiten opgenoemd te hebben, vertelt het evangelie ons dat Jezus dagelijks ook de drukte achter zich liet, zich naar een eenzame plaats begaf en ging bidden. Hij hield het uit omdat Hij in die drukte tijd maakte om met Zijn Vader te spreken en de Vader tot Hem laten spreken. En zo moet het ook bij ons zijn. Zorg dat we in de drukte van ons leven altijd tijd maken voor momenten van stilte, gebed, voor onszelf. De meesten van ons hebben een agenda die we vol kunnen schrijven met afspraken. Zorg dat er ook afspraken zijn om even stil te zijn, zet ook die in uw agenda om even met de Heer naar ons leven te kijken. Zeg die afspraken nooit af. En denk nooit dat dit verloren tijd is. Integendeel, door die momenten zul je beter de zaken aankunnen. Dat is wat het evangelie en de Heer met zijn voorbeeld ons voorhouden. Je dagelijkse momenten van stilte maar ook je wekelijkse Mis zijn geen tijdverlies maar tijdwinst. Door die momenten krijg je kracht, ga je de zaken anders bekijken. Een mens kan niet blijven leven met alleen maar drukte, rumoer, jachten en jagen. Voldoende stilte en rust houden je overeind.
Een goedbedoelende criticus vroeg Moeder Teresa eens hoe zij het kon rechtvaardigen dat haar zusters zoveel tijd in persoonlijk gebed doorbrachten terwijl zij die tijd konden gebruiken om de armen te dienen . De zalige Teresa antwoordde : " Als mijn zusters niet zoveel tijd in gebed doorbrachten , konden zij de zieken en de armen helemaal niet dienen ".
Hoe is het met ons ? Laden wij voldoende onze levensbatterijen op ? Zorg dat je leeft en niet geleefd wordt.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne
SFEERBEELD VAN LICHTMIS IN BEVER
http://www.editiepajot.be/regios/4/articles/23376
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.