Priester Penne
U bent bezoeker 502265
In de afgelopen tijd heb ik een aantal keren in de ziekenhuizen in de buurt het sacrament van de ziekenzalving toegediend. Een aantal ziekenhuizen hebben geen vaste priester meer en daarom dienen de parochianen voor sacramenten een beroep te doen op hun eigen pastoor.
Alleen een priester kan het sacrament van de ziekenzalving toedienen. In de ziekenhuizen zijn er nog wel pastorale werk(st)ers en diakens werkzaam maar zij kunnen geen sacrament van de ziekenzalving toedienen, zij kunnen wel met de zieke en de familie bidden maar het is geen sacrament. In de tijd dat ik nu pastoor ben van Galmaarden, Tollembeek en Bever is het al 2 keer voorgekomen dat een familie mij meldde dat hun moeder stervende in het ziekenhuis lag. Toen ik hen vroeg of moeder al de sacramenten ontvangen had, antwoordden ze mij dat de diaken het had gedaan. Het is voor mij vervelend om te moeten zeggen dat zoiets helemaal niet kan. In beide gevallen heb ik nog de sacramenten toegediend. Wellicht had de diaken een ziekengebed gedaan want indien men had gezalfd, had men een sacrament gesimuleerd en in de Rooms-Katholieke Kerk betekent het dat men door zoiets te doen zichzelf buiten de Kerk plaatst. Wellicht was het verkeerd overgekomen bij de families… Families zouden zoiets ook moeten weten: in de Rooms-Katholieke kerk kan alleen een priester het sacrament van de ziekenzalving toedienen, dat heeft vooral te maken met het zondevergevende karakter van het sacrament en de zondevergeving is voorbehouden aan de priesters en bisschoppen.
Enkele jaren geleden maakte ik een filmpje wat je op Youtube kunt vinden, ik verwijs er graag naar: http://www.youtube.com/watch?v=mpkvmHe1sgg
Rond het sacrament van de ziekenzalving hangt een bepaalde sfeer. Sommigen denken dat je er van sterft als je het ontvangt. Tot vijftig jaar geleden was het een sacrament wat bijna alleen aan stervenden toegediend werd. Wanneer iemand ernstig ziek is of door hoge leeftijd verzwakt, dan kan men het sacrament van de ziekenzalving ontvangen. De nadruk bij dit sacrament ligt bij de gedachte dat de Heer dichtbij de lijdende mens is. Wanneer lijden en pijn het leven zwaar maken, zou men kunnen gaan twijfelen aan Gods Liefde en Nabijheid. De lijdende mens mag gesterkt worden dat God ons nooit in de steek laat, de Heer wil dichtbij hem zijn. In het evangelie lezen we dat de Heer grote zorg had voor zieken en lijdenden. Nog steeds stellen veel mensen dat sacrament uit tot het uur van sterven. Soms is iemand al heel lang ziek en dan wanneer men dan stervend is wordt de pastoor midden in de nacht geroepen. Hoe jammer is het als men zolang wacht ! Men wil zogezegd de zieke niet de indruk geven dat men gaat sterven maar zou elke mens dat niet aanvoelen dat het einde nadert ? Als men tijdig de sacramenten ontvangt, ondervindt men er de kracht en sterkte van. De Heer is werkelijk nabij in de moeilijke momenten. Van het ontvangen van het sacrament van de ziekenzalving gaat men zeker niet dood, integendeel: mensen voelen zich meestal op het gemak gesteld dat de Heer zo dichtbij is. Onlangs vroegen enkele hoogbejaarde parochianen mij om het sacrament te ontvangen. Hun hoge leeftijd weegt zwaar en het hart is zwak geworden. In rusthuizen en thuis bij verzwakte zieken en bejaarden is het goed om het sacrament aan te bieden zodat ze zich kunnen verenigen met de Lijdende Heer. Men moet er niet bang voor zijn !
Laten wij de grote rijkdom van dit sacrament naar waarde schatten, ook in de moeilijke momenten van ziekte en afscheid van dierbaren.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.