Osama, hel en hemelingen...
Er zijn bepaalde gebeurtenissen in de wereld- en binnen je familie waar je wellicht nooit meer van vergeet waar je was toen je het nieuws van die gebeurtenis vernam. Zo een gebeurtenis is wellicht 11 september 2001. De dood van Osama Bin Laden zal ook wel zoiets worden. Mijn broer sms-te al heel vroeg het nieuws naar mij. Ik zette de televisie aan president Obama met zijn toespraak over de dood van de terroristenleider. In de gedachten van veel mensen was Osama Bin laden de verpersoonlijking van het kwaad, een man die zoveel kwaad heeft aangericht en zovele mensen de dood zou ingejaagd hebben. Ook het Vaticaan reageerde zo over hem: ,,Osama Bin Laden had, zoals iedereen weet, de zware verantwoordelijkheid verdeeldheid en haat te hebben gezaaid onder de mensen, waarbij hij de dood veroorzaakte van tallozen en de godsdienst misbruikte voor deze doelen.\'\' Wat me vooral opviel en een heel apart gevoel gaf, is dat op verschillende plaatsen in de wereld juichende mensen te zien waren, juichend om de dood van zo een slechte mens, eindelijk gerechtigheid... Daar kun je toch blij mee zijn dat zo iemand vermoord is ! Of niet ? Ook hierop gaf het Vaticaan een reactie. De Vaticaanse woordvoerder pater Federico Lombardi zei dat de Heilige Stoel het kwaad dat door de terroristenleider werd veroorzaakt, veroordeelt. Hij voegde er echter aan toe dat de Kerk desondanks nooit blij is als iemand sterft.
Verschillende parochianen spraken er mij deze week over bij huisbezoeken. Opvallend was een opmerking die ik enkele keren hoorde: “Die zal zeker in de hel zitten”. Begrijpelijk dat mensen dat denken als men denkt hoeveel mensen hij de dood ingejaagd zou hebben. Toch is het moeilijk om daar op te antwoorden. Er is de realiteit van Hemel en Hel, na dit leven is er het thuiskomen in Gods Aanwezigheid of Gods Afwezigheid. Van vele mensen heeft de Kerk uitgesproken dat ze er van overtuigd is dat ze in de Hemel zijn, de heiligen en de zaligen. Nooit heeft de Kerk echter van iemand gezegd dat hij of zij in de hel zou zijn. Ik moet dan altijd denken aan het verhaal van de diepbedroefde weduwe die bij de pastoor van Ars kwam. Haar man had zelfmoord gepleegd en ze dacht dat haar man daardoor in de hel zou zijn. De pastoor van Ars troostte haar met de woorden: “Wees gerust, mevrouw, tussen de brug en het water was er genoeg tijd”.
Daags voor Osama’s dood was er de zaligverklaring van Paus Johannes-Paulus II. Meer dan een miljoen mensen waren in Rome. Een zaligverklaring houdt gelovigen voor dat ons leven niet eindigt in het donkere gat van de dood maar dat we thuis mogen komen bij God. Een ontelbare menigte is ondertussen thuisgekomen. Wij zijn op weg. Onze rechtvaardige en barmhartige God zal ons eens vragen wat we gedaan hebben met ons leven. Paus Johannes-Paulus II heeft tijdens zijn lange pontificaat veel mensen heilig en zalig verklaard, mensen van allerlei slag, mannen en vrouwen, kleinen en groten die hun leven voltooid hebben met de Heer voor ogen. Zo heeft hij ook zijn leven voltooid en we spreken nu ook uit dat hij bij zijn Heer is thuisgekomen.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.