Bij het einde van Bart
Van verschillende parochianen hoorde ik vorige week dat ze bijzonder getroffen waren door een reportage op de Vlaamse televisie. De reportage \"Kom mij maar halen - De laatste 3 dagen van een jongen met kanker\" maakt inderdaad grote indruk. Zie: http://www.gloria.tv/?media=127920 Je ziet daar de 23jarige Bart Verbeeck die gevolgd wordt in de laatste dagen van zijn leven. Bart kreeg op zijn 16de voor het eerst te maken met de vreselijke ziekte. Hij heeft veel pijn en is op een moment gekomen dat hij niet meer kan vechten. Bart wil geen euthanasie maar kiest voor palliatieve sedatie.
Wanneer het lijden groot is, willen mensen dat het ophoudt en denken dat euthanasie de enige oplossing is. Bart getuigt met zijn leven en sterven dat er alternatieven zijn. Hij kiest bewust niet voor euthanasie maar kiest er voor om zich te laten inslapen, dan kan zijn lichaam zacht uitdoven. Hij getuigt: \" Ik wil geen euthanasie omdat ik helemaal niet te vinden ben voor het feit dat een mens zelf kiest voor het moment dat hij sterft. Ik ben wel voor de palliatieve sedatie: dat je uw lichaam zelf in coma laat, dat je zelf in rust bent, dat je lichaam zelf een moment kiest om het leven los te laten\". In de afgelopen tijd heb ik ook al enkele keren meegemaakt dat parochianen met een groot lijden kozen voor palliatieve sedatie vanuit hun gelovige overtuiging dat men zelf geen recht heeft om het moment van doodgaan te bepalen. Op deze manier doet men dat niet, men wordt in een zo diepe slaap gebracht dat men geen pijn voelt.
Er zijn alternatieven voor euthanasie, altijd. Het getuigenis van deze reportage mag ons daar allen eens over laten nadenken. Deze week hoorde ik toch mensen vragen of dit geen euthanasie is. Palliatieve zorg en palliatieve sedatie zijn pas euthanasie als het de intentie van de arts is om het levenseinde te verhaasten en daartoe de middelen kiest door keuze van medicatie of door te hoge doseringen. Zolang het de intentie is om pijn te verlichten en de middelen tot dat doel worden gekozen, dan is er geen sprake van euthanasie, zelfs als de dood wat eerder komt als niet beoogd effect. Deze jonge mens heeft daar goed over nagedacht. Ik was trouwens ook bijzonder getroffen door de manier van afscheid nemen en zijn beleving van dat moment. \"Het is tijd, ze mogen me komen halen\", zegt hij. Ook het afscheid met zijn opa vond ik pakkend. Opa omhelst Bart en zegt: We zien elkaar terug\". \"Absoluut\", antwoordt zijn kleinzoon. Waarop opa nog zegt: \"Ik ben de eerste die terug bij je komt\".
Vroeg of laat zullen we allemaal eens de weg naar de Eeuwigheid gaan. Niemand weet hoe het zal gebeuren. Voor de een zal het te jong, onverwacht komen, als een dief in de nacht. Voor anderen zal het na een lange en moeizame weg zijn, zal de dood komen als een welkome en bevrijdende vriend. In leven en sterven mogen we ons geloof in God en onze dankbaarheid om het geschenk van het leven laten spreken. In leven en sterven is het onze opdracht: “Niemand van ons leeft immers voor zichzelf alleen, en niemand sterft voor zichzelf alleen. Zolang wij leven, leven wij voor de Heer, en sterven wij, dan sterven wij voor de Heer: of wij leven of sterven, Hem behoren wij toe.\" (Romeinen 14,7-8)
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.