Wij zijn geen koeien
Vorige week kwam hier in Luyksgestel een cameraploeg van de Vlaamse zender VT4 op bezoek voor een interview. http://www.youtube.com/watch?v=QLF74FOlSqw Ik heb al meer interviews gedaan. Een vraag die je dikwijls krijgt is: Hoe wordt iemand pastoor? Die vraag kreeg ik dit keer ook weer. Ik heb daar als antwoord op gegeven: “Iedere mens stelt zich in zijn leven wel eens de vraag: Wat moet ik met mijn leven doen. We zijn geen koeien, koeien lopen achter mekaar aan, maar mensen hebben elk een unieke roeping. Wel, ik voelde in mijn hart dat priester worden iets voor mij was”. Als ik voor jongeren spreek, dan is dat iets wat ik hen altijd voorhoud: je hoeft niet te doen wat al de rest van je vrienden doen, je hoeft jezelf niet te kopiëren, je bent uniek, God heeft een unieke weg met jou. Nu is het wel zo dat de meeste levenswegen wel ongeveer hetzelfde zullen verlopen. De meeste mensen zullen wel geroepen zijn tot een gezin en als dat je roeping is, dan word je daar zeker gelukkig in. Maar niet iedereen is tot het huwelijk geroepen. Voor sommigen heeft God een andere weg.
Toen ik vorige week weer naar Kortemark ging om les te geven, was daar ook het blijde nieuws dat er een jongere van 19 was ingetreden bij de Zusters van Liefde www.zustersvanliefde.be . Deze week stond in Het Nieuwsblad http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=GIQ2UUEMR een mooi interview met haar. Als je dat leest, dan zie je ook dat zij er aanvankelijk helemaal niet aan had gedacht om naar het klooster te gaan en religieuze te worden. Als je ziet wat ze over haar vroegere leven schrijft: “Ik was rebels en zelfs een beetje onhandelbaar. Ik had een vriendje en slechte vrienden. Ik rookte en durfde voor ik \'s ochtends naar school trok al alcohol te drinken. Ik was op het slechte pad, dat kun je wel zeggen. En ik had conflicten: met mijn ouders, met mijn leerkrachten.” En dan toch komt er in haar leven een moment waarop duidelijk wordt wat God met haar wil. Ik vind het mooi hoe ze zegt: “No way”. En toch gaat ze inzien dat het toch die weg is die haar gelukkig zal maken.
In ons seminarie www.sint-janscentrum.nl zijn er vorige week zes jongens en mannen aan hun priesteropleiding begonnen. Een aantal van hun levenswegen lieten een tijd geleden niet voorzien dat ze aan een priesteropleiding zouden beginnen. Toch drong dat op een moment toch in hun hart en gedachten door: laat je oude leven achter want de Heer wil dat ik een andere weg ga.
Het hoeft niet altijd een klooster- of priesterroeping te zijn. Enkele weken geleden heb ik nog een huwelijk ingezegend van twee mensen die eigenlijk al een hele weg met andere partners achter de rug hadden. Ze vertelden me openlijk dat ze bij die anderen niet het gevoel hadden als wat ze nu hadden, het gevoel van “dit is de mens die God voor mij bedoeld heeft”. In de huwelijksliturgie lieten ze dat in de gekozen lezingen ook heel duidelijk naar voren komen.
“Wij zijn geen koeien, koeien lopen achter mekaar aan, maar mensen hebben elk een unieke roeping”. Is het voor mij duidelijk dat God wil wat ik nu met mijn leven doe ?
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.