Mag ik je iets vragen...?
Een man komt laat thuis van zijn werk, moe en geïrriteerd. Zijn vijfjarige zoontje staat hem op te wachten bij de deur. “Papa, mag ik je iets vragen”. “Natuurlijk, wat is er, jongen ?”, vraagt de vader. “Papa, hoeveel verdien je per uur?”. “Dat zijn jouw zaken niet, waarom vraag je zulke dingen ?”, vroeg de vader boos. “Ik wil het heel erg graag weten, papa, wil je het me alstublieft vertellen, hoeveel verdien je per uur ?”, smeekte de jongen. “Als je het zo nodig wilt weten, ik verdien 20 euro per uur.” “Oh”, zei de kleine jongen verlegen, met zijn hoofdje naar beneden. Hij keek op en zei: “Papa, mag ik aub 10 euro lenen?” De vader was verbaasd. “Is de enige reden waarom je geld vraagt, zodat je iets onbenulligs kunt kopen of een stuk dom speelgoed. Je maakt jezelf belachelijk, ga naar je kamer en je bed in, en denk na waarom je zo hebzuchtig bent. Ik werk hard en maak veel uren iedere dag en heb geen tijd voor dit soort onbenullige kinderachtige gedoe.” De kleine jongen ging naar boven naar zijn kamer en sloot zachtjes en verdrietig zijn slaapkamerdeur. De vader zat beneden en staarde voor zich uit en dacht boos na over de domme vraag van zijn zoontje. Hoe haalde hij het in zijn hoofd om zulke vragen te stellen, alleen om geld te krijgen voor iets onbenulligs. Na een uur werd de man weer rustiger en vroeg zich af of hij niet te hard voor zijn zoontje was geweest. Misschien was er iets wat zijn zoontje dringend nodig had om van die 10 euro te kopen, anders zou hij wel meer geld vragen. De man ging naar de kamer van zijn kleine zoon. “Slaap je, zoon?” “Nee, papa, ik ben wakker”, zei het zoontje. “Ik heb na zitten denken en misschien ben ik te hard voor je geweest en was ik niet eerlijk”, zei de vader. “Het was een lange dag en ik liet me gaan, dit is niet eerlijk tegenover jou. Hier heb je die 10 euro waar je om vroeg”. De kleine jongen ging rechtop zitten en gaf zijn vader een grote, brede glimlach. “Dank je, lieve papa !”, schreeuwde de jongen van blijdschap. Toen tilde de jongen zijn kussen op en haalde er geld onderuit. De vader zei: “Je had al geld” en begon opnieuw boos te worden. Waarop de jongen zijn geld begon te tellen en opkeek naar zijn vader. “Waarom wil je nog meer geld terwijl je al geld had, heb je dan nooit genoeg ?”, zei de vader geïrriteerd. “Omdat ik echt niet genoeg had, maar nu wel”, legde de jongen uit. “Papa, nu heb ik 20 euro, kan ik nu een uur van jouw tijd kopen? Alsjeblieft, kom morgen een uur eerder thuis, ik zou zo graag samen met je willen eten”.
Dit verhaal mag ons eens de vraag stellen hoe wij met onze tijd omgaan. De tijd naar Pasen roept ons op aandacht te hebben voor onze naasten, vooral voor degenen die het dichtste bij ons zijn. Heb ik voldoende aandacht voor mijn gezin en familie? Zouden onze partner, onze kinderen, kleinkinderen, ouders of vrienden ook met geld kunnen aankomen om wat van onze aandacht te kunnen hebben? Het is de vraag: leven we of worden we geleefd ? God geeft ons allen een dag met 24 uur, laten we voldoende aandacht hebben voor wat echt belangrijk is.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.