Roger
Op zondag 22 november zal ik om 11 uur in de Sint-Martinuskerk van Luyksgestel een H.Mis uit dankbaarheid opdragen bij gelegenheid van mijn koperen priesterjubileum.
http://www.rk-bergeijk.nl/files/jubileum.pdf
Langs deze weg wil ik al onze parochianen en bekenden uitnodigen om met en voor mij te komen meebidden, om te bidden rond het Priesterschap en voor de zo nodige priesterroepingen.
Men vroeg me onlangs wat voor mij voor een priester het belangrijkste is, na de toediening van de Sacramenten en de verkondiging van Gods Woord. Spontaan kwam bij mij de gedachte: huisbezoek. Iedere week doe ik ongeveer 15 a 20 huisbezoeken, meestal gericht naar ouders van dopelingen, bruidsparen, rouw- en ziekenbezoek maar ook spontaan. In die persoonlijke contacten kun je mensen nabij zijn in hun geloof, kun je echt de zielen bij de Heer brengen.
Om een voorbeeld daarvan te geven, vertel ik even het verhaal van Roger. Ik was een paar jaar priester toen en werkzaam in Waalwijk. Op een zondag na de Mis in de Sint-Clemenskerk vroeg de koster of ik wist dat Roger heel erg ziek was. Nu kende ik Roger niet. Ik vroeg de koster of hij wist of die mensen katholiek waren. De koster wist dat zijn vrouw katholiek was, van de man wist hij het niet maar hij wist wel dat het “een Belz” was, iemand afkomstig uit België dus. De volgende dag ging ik er naartoe. Blij en verrast de pastoor te zien opende de vrouw de deur en zei onmiddellijk dat haar man ziek was. Daar kwam ik dus voor. In de woonkamer lag op een bedje de zieke man. We praatten wat, hij was een Westvlaming getrouwd met een Waalwijkse, was terminaal, het zou wellicht niet lang meer duren. Op het einde van het gesprek zei ik: “Nu ge zo ernstig ziek zijt, verlangt ge dan niet om eens de Heilige Communie thuis te ontvangen ?”. Snel kwam het antwoord: “Ah nee, mijnheer pastoor, want ik ben niet gedoopt en ik ben vrijdenker”. Ik was er door verrast, toch zei ik hem: “Ook al ben je niet gedoopt en vrijdenker, ik zal u toch regelmatig bezoeken want we zijn landgenoten”. Ik ben daar om de twee, drie dagen op bezoek geweest en steeds meer kreeg ik het verhaal te horen. Zijn vader had ooit een ruzie gehad met de pastoor en was daardoor antiklerikaal geworden. Daardoor waren de kinderen nooit gedoopt. Zijn moeder was wel een gelovig mens. Zij nam de kinderen mee naar Broeder Isidoor in Kortrijk, naar de Heilige Bloedprocessie in Brugge en naar de Heilige Godelieve in Gistel. Steeds meer sprak hij over het geloof wat hij bij zijn moeder had gezien. Op een dinsdagavond - voor ik op familiebezoek naar Vlaanderen vertrok - ging ik nog een keer bij Roger. Hij lag te bed en kon zich niet meer oprichten maar toen sprak hij wel uit dat hij geloofde dat hij zijn moeder in de Hemel zou terug zien. Ik heb hem toen gevraagd: “Roger, als gij dat allemaal gelooft, wilt gij dan niet gedoopt worden ?”. Hij knikte. Ik heb hem toen gedoopt, zijn vrouw en dochter waren er ook bij. De vrijdag daarop was ik er terug. Hij was stervende. Ineens zag ik dat de laatste ogenblikken daar waren. Ik heb zijn hand gepakt en we zijn beginnen bidden. Ineens keek hij me aan. Er rolde een traan uit zijn ogen en hij stierf.
Als jonge priester is dat een gebeurtenis die me heeft bevestigd dat we heel nabij onze mensen moeten zijn, veel huisbezoek moeten doen en zo mensen bij de Heer brengen, in het spoor van de Heer Zelf die naar mensen toeging. Zonder dat huisbezoek was deze mens nooit in de Liefde van Christus gestorven.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
APART
Ook Radio Lorali neemt iedere week het wekelijks woord over op zijn site…
http://www.radiolorali.be:80/content.php?hmID=1823&smID=1642&ssmID=165
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.