Maria in de puinhopen...
Iedereen herinnert zich nog de aardbeving in Italië en die grote begrafenis op Goede Vrijdag met die 205 kisten. In de berichtgeving had een artikeltje mijn aandacht. http://www.katholieknederland.nl/actualiteit/2009/detail_objectID687662_FJaar2009.html Het ging over het dorpje Paganica, daar lag het episch centrum van de aardbeving. De meeste huizen stortten in en in de huizen die nog wat overeind stonden mocht men niet meer in. Ook de kerk werd totaal verwoest. Of toch bijna. Want een iets was blijven staan in de verwoesting: het Mariabeeld aan de voorgevel van de kerk.
De Nederlandse Zuster Anima Christi van Eijk werkte in dat dorp van bij het begin en zij zegt daarover: \"Maria is de hoop voor het dorp. Ze staat als de moeder van Jezus op Goede Vrijdag in alle ellende fier overeind. Ze is een troost en hoop voor de toekomst zeggen de dorpsbewoners. Iedereen woont nu in tenten in kampen of bij familie. Het dorp is zwaar getroffen. Er zijn hier ook veel doden gevallen. En toch zijn ze blij met \'hun\' Maria\".
Wat daar in dat dorpje in Italië gebeurde met die aardbeving en het overeind gebleven Mariabeeld, dat zie ik dikwijls in het geloofsleven van veel mensen vandaag. Door tal van omstandigheden kan het leven van een mens soms een enorme puinhoop worden, zo een puinhoop dat zelfs alles wat met God en kerk te maken heeft, verwoest is. Maar in die puinhopen staat dikwijls het vertrouwen op de voorspraak van Moeder Maria overeind.
Ik was deze week nog bij een vrouw die al enkele jaren vecht tegen kanker en binnenkort zal sterven. Ik beluisterde haar worstelen met de dood en ook de moeite die ze heeft om te bidden. Ze vertelde me: “Ik kan bijna geen kruisbeeld zien, zo kwaad ben ik dat ik dood moet gaan”. En toch, op het kastje bij haar bed staat wel een Mariabeeldje. Ze vertelde me: “Dat is het enige wat ik nog geloof, Maria, ik bid nog elke avond mijn drie weesgegroeten. Ik ben een moeder en zij is een moeder en wij begrijpen elkaar”. In de aardbeving en de puinhopen van haar leven was alleen het vertrouwen op Maria’s voorspraak overeind gebleven.
Maria is natuurlijk niet los te zien van Jezus. Zij is de moeder van de Heer. Alles wat ze is, is ze door Jezus. Door Jezus is ze ook onze moeder want Hij heeft op het Kruis Zijn Moeder gegeven aan allen die in Hem gedoopt zijn en in Hem geloven. Het is zoals met veel in het leven: je kunt in je leven veel weggooien en veel loslaten maar je moeder en de dingen die je van je moeder kreeg, laat je nooit los want je weet: een moeder heeft altijd het beste met haar kind voor. Daarom zal een gelovige ook Moeder Maria niet snel loslaten.
Op het einde van het Weesgegroet bidden we: “Heilige Maria, Moeder van God, bid voor ons, (arme) zondaars, nu en in het uur van onze dood”. Maria wordt gevraagd om bij de Heer een goed woord voor ons te doen opdat we de Hemel dicht bij ons mogen weten op de twee belangrijkste momenten van ons leven. Die momenten zijn nu en in het uur van onze dood. Nu, want aan ons verleden kunnen we niet meer veranderen, nu mogen we weten dat God ons niet in de steek laat. In het uur van onze dood mag Maria voor ons bidden dat we kunnen geloven dat ons leven niet eindigt in het donkere gat van de dood maar in het Land van de Verrijzenis waar we God zullen mogen zien en ook Maria. Moge Maria, ons aller moeder, bidden dat we in alle puinhopen van ons leven dat vertrouwen bewaren .
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.