Voor altijd ?
Deze week vertelden vrienden mij het volgende aparte verhaal. De vrouw des huizes vertelde maandag aan haar poetsvrouw dat ze een weekendje weg waren geweest. “Oh, om de relatie te redden ? Relatietherapie ?”, vroeg de poetsvrouw. “Nee, helemaal niet”, antwoordde de vrouw, “hoe kom je daar toch bij, het gaat goed in ons gezin !”. “Wat vreemd”, antwoordde de andere, “ik ken in mijn kring niemand die 19 jaar getrouwd is en nog bij elkaar is of geen relatieproblemen heeft. Ja, ik ken wel mensen die veertig jaar en meer getrouwd zijn maar dat zijn oude mensen, maar jonge mensen en zo lang bij elkaar ? Ik ben zelf iets meer dan 10 jaar getrouwd en er begint toch ook al wat sleet en sleur op te komen”.
Een apart verhaal maar ik begreep het wel. We leven in een wegwerpcultuur en het huwelijk, de relatie voor altijd, staat daar als een eenzame tussen. Wat hebben we nog voor altijd? Bij huisbezoeken vraag ik mensen dat wel eens: wat denk je wat je hier in je huis nog hebt over vijftig jaar, dan komen er eigenlijk weinige antwoorden…
Als ik zo eens denk: toen mijn overgrootouders trouwden, kochten ze zich tafel, stoelen en bed, degelijk spul want het moest het hele leven meegaan en de kinderen moesten er ook nog wel mee zijn. Nu gaan we naar Ikea en als we het beu zijn, gooien we het buiten. Toen mijn overgrootouders trouwden, kochten ze zich een huis om altijd in te blijven wonen. De gemiddelde Nederlander verhuist nu om de zeven jaar. Toen mijn overgrootvader bij de baas ging werken, kreeg hij na veertig jaar trouwe dienst een gouden horloge. Nu veranderen we van werk als we toe zijn aan iets nieuws.
Vanuit die dagelijks praktijkvoorbeelden, kun je ook begrijpen dat mensen het soms moeilijk hebben met de gedachte dat God ons altijd trouw zou blijven en dat Hij ons nooit in de steek laat. En toch mogen we daar nooit aan twijfelen: sinds ons Doopsel laat God ons nooit meer in de steek. Zeker als het leven moeilijk is, dan durven mensen wel eens te denken dat God zich niet bekommert om ons of dat Hij ons in de steek heeft gelaten. Als ik een Bijbelcitaat moet citeren waarvan ik vind dat ze die blijvende trouw van God heel mooi verwoordt dan denk ik aan Jesaja 19,15-16 : “Zal een vrouw haar zuigeling vergeten, een moeder zich niet erbarmen over het kind van haar schoot ? En zelfs als die het zou vergeten: Ik vergeet u nooit ! Kijk, in Mijn handpalmen heb Ik u geschreven”. De blijvende trouw van Jezus Christus wordt ook verwoord in de tweede Timoteüsbrief 2,11-13: “Dit woord is betrouwbaar: Want als wij met Hem gestorven zijn, zullen wij met Hem leven. Als wij volharden, zullen wij met Hem heersen. Als wij Hem verloochenen, zal Hij ons verloochenen. Als wij ontrouw zijn, blijft Hij trouw: zichzelf verloochenen kan Hij niet.” Durven wij te geloven in Gods Blijvende trouw en leven we daaruit ? Brengen we die trouw van God ook over in ons omgaan met onze medemensen ?
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.