Beloofd is beloofd !
Onlangs had ik een huwelijksgesprek. Met het aanstaande bruidspaar sprak ik over de betekenis van het kerkelijk huwelijk. Na afloop vroeg ik hen of er nog dingen ter sprake kwamen die ze nog niet wisten. Ze antwoordden mij: nieuw was voor hen dat je voor de Kerk niet kon scheiden en dat je altijd met elkaar getrouwd bleef, tot één van beiden doodging. Ik stond er van te kijken dat er nog mensen waren die dat niet wisten maar anderzijds dan ook weer niet. De meeste mensen vinden het vanzelfsprekend dat je kunt scheiden, wie laat een tegengeluid horen ? Waar zouden die jonge mensen gehoord hebben over de onverbreekbaarheid van een kerkelijk huwelijk ? Op school ? Er is wellicht geen enkele leerkracht die het nog durft te zeggen. Wat voor reactie zou die krijgen wanneer hij eerlijk tegen een kind zou zeggen: “Ook al zijn je mama en papa al lang gescheiden en zijn je mama en papa al lang met iemand anders getrouwd, voor God blijven je mama en papa wel getrouwd”. Wellicht krijg je revolutie tegen een leerkracht die dat nog durft te zeggen.
En toch houden wij als Kerk daaraan vast. Wanneer man en vrouw elkaar een ja-woord gaven, wanneer ze naar elkaar uitspraken dat ze elkaar trouw zullen blijven, elkaar zullen liefhebben en waarderen al de dagen van het leven, dan zegt de priester of de diaken: “Voortaan zal de Kerkgemeenschap U beschouwen als gehuwden. Moge de Heer uw huwelijksverbond bevestigen en uw leven zegenen. Wat God verbonden heeft, dat zal de mens niet scheiden”.
God blijft altijd van een mens houden, wat er ook gebeurt. God laat een mens nooit los, wat er ook gebeurt. Zo zeggen man en vrouw in het kerkelijk huwelijk tegen elkaar dat zoals God dat met hen doet, ze zo naar elkaar zullen doen: elkaar nooit loslaten wat er ook gebeurt en elkaar nooit loslaten. Dat lijkt een haast onmenselijke opdracht. Wie kan dat nu, tegen een andere mens dat zeggen ? Je weet toch niet wat er over vijf jaar zal zijn ? Daarom is het een Sacrament: in dat ja-woord verbindt God zich aan die twee mensen en Hij gaat voortaan met hen mee, onverbrekelijk tot de dood van een van beiden. Dat is het grote verschil tussen alleen burgerlijk en ook kerkelijk trouwen. Een burgerlijk huwelijk is een contract tussen twee mensen wat kon opgezegd worden. Een kerkelijk huwelijk is een verbond tussen man en vrouw en God, onverbrekelijk tot de door van een van beiden. Kerkelijk gehuwden zouden uit die zekerheid moeten leven en die zekerheid dat God hen samen wil en samen houdt, mag hen trouw laten zijn aan elkaar.
Onlangs hoorde ik een bedroefd jongetje. Hij was ontgoocheld in zijn vader die koos voor een andere vrouw. Hij had vader gezegd: “Jij hebt ons altijd geleerd dat wat je beloofd hebt te doen, dat je dat ook moet doen. Jij hebt mama toch ook beloofd dat je altijd bij haar zou blijven”. Beloofd is beloofd kan soms moeilijk zijn maar in een kerkelijk huwelijk mogen mensen God aan hun kant weten en daarom blijft kerkelijk trouwen iets van alle tijden en de beste verzekering voor een goed samen-zijn.
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
Wilt u het Woord van de Pastoor voortaan in uw mailbox ontvangen? Klik hier.