Woord van de Pastoor

Ringvinger

Een tijd geleden had ik een huwelijksgesprek en het bruidspaar sprak over hun trouwringen. Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=qIpsQStr5wo&ab_channel=AndyPenne
Ze zagen hun ring als een teken van verbondenheid met de andere, het verbond wat God sluit met het bruidspaar in het Sacrament van het huwelijk maar ook als een getuigenis naar de buitenwereld dat ze getrouwd zijn, onverbrekelijk verbonden met de andere en door God gezegend. Daar gaat het inderdaad om. Ze vroegen mij of ik kon uitleggen waarom we onze trouwring dragen aan de vinger tussen de pink en de middenvinger? Waarom niet aan een andere vinger maar precies aan die vinger? Mja, sommige dingen zijn gewoon logisch zoals de trouwring aan die vinger te dragen dat je je dat ook nooit afvraagt.

Toen ik er op internet zo een en ander over ging lezen vond ik wat je van veel mensen hoort: “In die vinger zit een ader die recht naar je hart gaat”. De oude Romeinen en Egyptenaren en Grieken hadden blijkbaar de overtuiging dat in die vinger de “vena amoris” zit, de liefdesader, een rechtstreekse bloedverbinding tussen de ringvinger en het hart. Vanwege die verbinding met het hart wordt dan ook de trouwring aan die vinger gedragen. Ondertussen vertelt de anatomie ons dat er in elke vinger wel aders zitten die een verbinding met het hart hebben maar toch blijft het een mooie gedachte…
Er is ook zo regelmatig de discussie: “En aan welke ringvinger moet dan de trouwring: de linkse of de rechtse?”. Als het aan de kant van het hart moet, dan moet je de trouwring dus links dragen, tenzij je weet dat je hart aan de andere kant zit (zo schijnen er toch een aantal mensen te bestaan)…

De trouwring in de kerk is het symbool van de liefde en de trouw voor het leven die men naar elkaar heeft uitgesproken. De trouwring is rond, heeft geen begin en einde. De trouwring maakt het verbond van het bruidspaar met God zichtbaar. Voor het Altaar van de Heer heeft men elkaar een ja-woord gegeven waarin men zegt dat men elkaar niet meer zal loslaten, wat er ook gebeurt en dat men van elkaar zal blijven houden, wat er ook gebeurt. Onmiddellijk na het ja-woord worden de ringen gezegend. De priester of de diaken bidt: “Moge de Heer zijn zegen doen neerdalen op deze ringen want u geeft ze elkaar als teken van uw liefde en trouw. Amen”. Bruid en bruidegom zeggen het ook tegen elkaar als men elkaar de trouwring geeft: “Draag deze ring als teken van mijn liefde en trouw”.

Een bijzondere gedachte vond ik dat die ringvinger ook “trouw” wordt genoemd. Als de pink of de middenvinger wordt gebogen, dan buigt de ringvinger lichtjes mee. Je moet het maar eens proberen!
Ik vond het verhaal van een priester die bij een van de huwelijksgesprekken zijn bruidsparen uitnodigt om hun handpalm plat op een oppervlak te leggen. Hij vroeg ze dan om te proberen elke vinger afzonderlijk op te tillen, één voor één. Je moet het ook maar eens proberen. Je zult merken dat het optillen van de ringvinger iets moeilijker is dan de andere. Daar haalt hij een symboliek uit. De ringvinger is de zwakke vinger die zichzelf moeilijk kan optillen. Trouwringen worden om die vinger gedaan opdat de gehuwden niet zouden vergeten dat ze in zwakheid het meest van elkaar moeten houden. Ik vond het wel een mooie gedachte.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be

BIJ HET BEGIN VAN DE ADVENT: https://www.mariabode.nl/video/advent-gaat-van-start-pastoor-andy-penne-praat-u-bij/