Woord van de Pastoor

Over Hugo Claus, euthanasie, reïncarnatie en... Pasen !

In de Goede Week hadden drie dingen mijn bijzondere aandacht. In Antwerpen overleed schrijver Hugo Claus. Hij leed aan de ziekte van alzheimer, hij wilde niet dat de ziekte hem in zijn macht kreeg en liet daarom euthanasie plegen. Hij wilde een waardige dood sterven en alle reacties die ik las spraken over een juiste keuze alsof dat het leven van dementen en mensen die hun woorden niet meer vinden waardeloos is…
In Frankrijk overleed Chantal Sébire. Deze vrouw had een tumor die haar gezicht totaal vervormde, ze leed ontzettend veel pijn. Ze vroeg om euthanasie maar de Franse wet verbiedt dat. Veel verontwaardiging om een vrouw die zo lijdt hierin niet tegemoet te komen. Nu was ze gestorven, in de krant stond dat het geen natuurlijke dood was.
Bij een samenzijn met enkele mensen kwam reïncarnatie ter sprake. Reïncarnatie betekent dat je gelooft dat wanneer je sterft het niet voorbij is maar dat je dan opnieuw wordt geboren in een nieuw menselijk lichaam. Allen geloofden echt in reïncarnatie, ze hadden uitzendingen gezien over mensen die zich dingen van honderden jaren geleden herinnerden.

Die drie dingen laten ons iets zien waar we allemaal vroeg of laat mee te maken krijgen: namelijk dat de mens kan lijden en dat de mens doodgaat. Elk zal dan wel eens de vraag stellen: kan lijden zin hebben, hoeveel lijden kan een mens dragen, ben je nog wel een mens als het lijden je zo tekent dat je zelfs je geliefden niet meer herkent, is de dood het einde van alles of gaat het verder en zo ja, hoe en wat ?

Wat we tussen Goede Vrijdag en Pasen vierden is het grote antwoord daarop. Jezus’ Lijden, Sterven en Verrijzen zeggen ons dat lijden nooit zinloos is, dat de dood niet het einde van alles is. Zijn lijden en dood waren vruchtbaar: de vriendschap tussen God en mens werd hersteld, de Hemelpoort werd geopend, zonde en dood werden gebonden. Wie dat oprecht gelooft en in zijn hart toelaat kan ook geloven dat het eigen lijden en sterven vruchtbaar kan zijn. De moedige, gelovige manier waarop sommigen lijden en ziekte doorstaan en de dood tegemoet gaan, kan grote dingen doen. Soms hoor ik dat van zieke en lijdende mensen: door het lijden ben ik dichter bij God en de anderen gekomen.
De derde dag na die vreselijke kruisdood is Jezus verrezen. In de evangelies lezen we dat iedereen dat er toen moeilijk mee had: de vrouwen, de apostelen... Maar Jezus toonde zich en stilaan hebben ze dat toegelaten in hun hart en precies dat geloof heeft hen de wereld laten intrekken, ze hadden een spectaculaire boodschap, een boodschap van echt Leven. De verrijzenis van Jezus leert ons dat de dood niet het einde van alles is, we hebben een bestemming. Die bestemming is niet dat we opnieuw moeten beginnen als mens maar dat we thuis mogelijk komen bij Hem, in Wie we hier hebben geloofd en voor altijd met Hem en die vele anderen die in Hem hebben geloofd mogen samen zijn. Dat mag voor ons de kern zijn van ons geloof, daar mogen we van leven, ook in lijden en sterven. Zo mag het voor ons allen zijn: nog een Zalige Paastijd !

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.