Woord van de Pastoor

Tijdens mijn ziekte was er (bijna) niemand

YOUTUBE-FILMPJE MET ZELFDE THEMA: https://www.youtube.com/watch?v=H-OWh77rMmc

In de huis-aan-huiskrant “de Nieuwe Meerbode” in het Nederlandse De Ronde Venen stond onlangs een aparte rouwadvertentie. De overledene, Dick, had geregeld dat na zijn overlijden een rouwadvertentie werd geplaatst met de tekst: “Waar waren al mijn vrienden ? Bij mijn feestjes waren jullie er wel maar tijdens mijn ziekte was er (bijna) niemand. Mijn laatste groet: ‘Vier het leven’”. Zie: https://www.hln.be/nieuws/buitenland/overleden-nederlander-in-eigen-rouwadvertentie-waar-waren-al-mijn-vrienden~a2d72497/

Deze rouwadvertentie heeft op veel mensen indruk gemaakt. De vrienden van Dick zullen zich waarschijnlijk wel eens achter de oren gekrabd hebben toen ze dit hebben gelezen.
Het is een oud gegeven: als alles goed gaat, dan heeft men vele vrienden maar als het moeilijk gaat, als men ziek is of door een donkere periode gaat, dan wordt het voor sommige mensen moeilijk om aandacht te geven, om luisterend oor of nabije medemens te zijn. Men verschuilt zich graag achter argumenten als “ik wil daar niet in de weg gaan zitten in die moeilijke tijd” of “ik kan er eigenlijk niet zo goed tegen” of “ik weet eigenlijk niet goed wat ik moet zeggen” of “die mens heeft familie, ik hoef daar niet naartoe”. Er gewoon zijn bij en voor iemand die een moeilijke periode doormaakt kan al heel wat betekenen. Bij een feest hoef je ook niet zoveel te zeggen maar er gewoon zijn en deelnemen aan de vreugde. Zo ook bij ziekte: delen in wat je medemens overkomt. Even wat aandacht geven, doen wat je kunt met je kleine en grote kwaliteiten. Als Jezus in het evangelie “de werken van barmhartigheid” opnoemt, staat daar ook in dat rijtje: “Ik was ziek en gij hebt Mij bezocht”. Jezus geeft daar geen aanwijzingen wat je dan in die concrete situatie van ziek zijn allemaal voor die medemens moet doen. Nee, bezoeken en er zijn is de eerste opdracht.

De klacht van die Dick hoor ik regelmatig van zieken en mensen die het moeilijk hebben: men staat er van te kijken wie er ontbreekt in die periode van pijn en verdriet maar soms staat men er van te kijken wie er wel is in die periode…

Die advertentie mag elk van ons nu eens concreet de vraag stellen: heb ik weet van familieleden, vrienden en kennissen, medeparochianen die ziek zijn of door een donkere periode in hun leven gaan en geef ik er de aandacht aan die ik ook van hen zou willen in die concrete situatie ? Zijn er mensen waar ik in het verleden mee feestte en die nu wel mijn aandacht zouden op prijs stellen ? Zeker ook wanneer mensen een langdurig ziekbed hebben, is de opdracht: blijven aandacht hebben ! Wacht niet tot ze dood zijn om te gaan groeten of een kaartje te schrijven met de boodschap dat je ze gaat missen, het mag ook al terwijl ze nog leven…

Toen ik hierover nadacht moest ik ook denken aan het verhaal uit het Boek Genesis, hoofdstuk 4 vers 9. Kain heeft zijn broer Abel vermoord. En God vraagt aan Kain waar zijn broer is. Kain antwoordt daarop: “Ik weet het niet. Moet ik dan op mijn broer passen ?”, in andere Bijbelvertalingen staat de vraag: “Ben ik mijn broeders hoeder ?”.

Ik denk dat we dat we dat als christenen zeker moeten doen: op een goede manier op elkaar passen. Op elkaar passen is natuurlijk niet zich bemoeien met iemands leven of elkaar constant zitten bespioneren maar op een gezonde manier oog hebben voor elkaar en elkaar nabij zijn. We zijn medemensen voor de andere, God heeft ons als broers en zussen aan elkaar gegeven. Als je bij elkaar gaat als er feest te vieren is, wees er dan ook als het moeilijk gaat in het leven van hen met wie je graag feest viert.

Op een bepaald ogenblijk werden de volgelingen van Jezus “christenen” genoemd. Ze kregen die naam omdat hun gedrag anders was dan het gedrag van hen die geen volgeling van Jezus waren. Dat gedrag was een sterke verbondenheid met God maar ook met de medemensen. Dat is “Vier het leven”, zoals de laatste zin in de advertentie is. Oog hebben voor een medemens, ook al gaat die een eigen levensweg, hoort daar zeker ook bij. Laten we op elkaar passen, elkaars hoeder zijn en zo zullen advertenties van medemensen die eenzaam waren in hun ziekte en pijn tot het verleden kunnen horen…

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be