Woord van de Pastoor

Valentijnsgedachten

Sinds half januari is alle kerst- en eindejaarsversiering weggehaald en hebben de winkels de Valentijnsversieringen opgehangen. Een maand lang verwijzen de rode hartjes naar het Valentijnsfeest van 14 februari. Het is één van die nieuwe feesten die de laatste jaren uit Amerika overgewaaid is naar onze streken, een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met cadeautjes, bloemen of kaarten. Net als op Moederdag en Vaderdag verzint een aantal mensen  jaarlijks weer iets origineels en in een aantal gezinnen zou het een kleine huwelijkscrisis veroorzaken mocht men geen aandacht besteden aan dit feest. Anderen doen principieel niet mee met het argument dat het voor hen elke dag Valentijnsfeest is… Voorstanders vinden het mooi om je geliefde zo jaarlijks een dag van extra aandacht te geven. Tegenstanders vinden het pure commercie.

Opmerkingen die je vrij regelmatig hoort is: “Valentijnsfeest, dat is toch een kerkelijk feest, gaat het niet over Sint-Valentijn ?” en “Is Sint-Valentijn niet de patroon van de geliefden ?” Snuisterend in de kerkelijke geschriften kunnen we inderdaad een Sint-Valentijn, een heilige Valentinus vinden, zijn gedachtenis wordt op 14 februari gevierd. De gedachten die ik in de beschrijvingen van die heilige Valentinus vind, wil ik hier toch even aanreiken omdat ze verder gaan dan alleen wat liefdesvlinders in de buik en een commercieel feest.

Zoals velen in de loop van de kerkgeschiedenis heeft Valentinus zijn leven gegeven omdat hij in Jezus Christus geloofde. Hij leefde in de tijd van keizer Claudius II die hem persoonlijk zou ondervraagd hebben over zijn geloof in Jezus Christus en op wie hij een grote indruk zou hebben gemaakt. Onder doodsbedreigingen probeerde Claudius Valentijn over te halen tot het heidense geloof van de Romeinen. Valentijn weigerde en probeerde Claudius te bekeren tot het geloof in Jezus Christus waardoor hij veroordeeld werd tot de dood. In die zin mogen we die Valentinus navolgen: wie de Liefde van Christus heeft ontdekt en ervaren, zal deze niet snel inruilen voor iets anders. Het is zoals we in de tweede brief aan de Korinthiërs, hoofdstuk 5, vers 14 kunnen lezen: “Wat ons drijft is de liefde van Christus, omdat wij ervan overtuigd zijn dat één mens voor alle mensen is gestorven”.

Een ander verhaal wat nogal bekend is van Sint-Valentijn is dat hij een priester was die ongehoorzaam was aan de wet van de keizer. De keizer zou een wet uitgevaardigd hebben die jonge mannen verbood om te trouwen. Die wet was uitgevaardigd in de veronderstelling dat getrouwde mannen minder goede soldaten waren. Valentinus deed in het geheim toch huwelijksplechtigheden en werd daarom gearresteerd. Ook in deze tijd waarin het huwelijk onder druk staat en er vele vormen van samen leven worden gepromoot, moeten we als Kerk blijven getuigen van de schoonheid van het kerkelijk huwelijk. We moeten blijven getuigen dat in het ja-woord van man en vrouw God zich aan die twee onverbrekelijk verbindt en hen kracht en sterkte geeft om van elke dag van hun leven een Valentijnsdag, een dag van grote liefde te maken. Net als het die priester Valentinus moeite kostte, mogen wij daar als Kerk van harte van getuigen.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.

www.priesterpenne.be

TERUGBLIK OP PAUWELVIERING: http://www.editiepajot.be/regios/6/articles/41510

BOEK/FILM BEVER: http://www.editiepajot.be/regios/4/articles/41570