Woord van de Pastoor

Engelen

Bij een doopgesprek vertelde een jonge vader mij deze week dat hij heel sterk geloofde in en vertrouwde op zijn engelbewaarder. Zijn grootmoeder had hem dat geleerd en hij had dat altijd vastgehouden. Het is iets wat ik de afgelopen tijd meer van jongere mensen heb gehoord: hun vertrouwen op engelen, hun geloof in hun bewaarengel, ze voelen hun leiding in hun leven. Er is een tijd geweest dat ik daar nooit iets over hoorde en dat mensen engelen als fantasie beschouwden, iets zoals kabouters en elfjes. “Wat je niet kunt zien, bestaat niet”, kon je dan horen. Het geloof in de engelen is terug en terecht. Je ziet het ook in de huizen van de mensen, ik zie daar steeds meer beeldjes van engelen staan al gaat dat eigenlijk in tegen wat een engel is want een engel heeft geen lichaam.

Het geloof in engelen is nooit weg geweest natuurlijk, ook al hebben sommige priesters en catechisten er misschien te weinig over gesproken. Het bestaan van geestelijke, niet lichamelijke wezens hoort tot ons geloof. In de hele Bijbel vinden we ze terug. In het Oude Testament komen we ze op verschillende plaatsen tegen. Bekend zijn zeker de engelen die het aards paradijs sluiten (Genesis 3,24) en de engel die Abrahams hand tegenhoudt om zijn zoon te vermoorden (Genesis 22,11, wat afgebeeld staat op de tabernakeldeur van Bever). Uit het Nieuwe Testament kennen we de engel Gabriël die de geboorte van Johannes de Doper en Jezus aankondigt (Lucas 1), de engelen die het “Eer aan God zingen” in de kerstnacht (Lucas 2,14) maar ook de engelen die de verrijzenisboodschap brengen (Lucas 24,23).  De Catechismus van de Katholieke Kerk zegt ons: “De engelen zijn met heel hun wezen dienaren en boodschappers van God. Aangezien zij ‘voortdurend het aangezicht van mijn vader die in de hemel is’(Matt 18,10) aanschouwen, zijn zij ‘uitvoerders van zijn bevel’(Psalm 103,20)”. (CKK 329) De engelen waren er toen en ze zijn er nu nog. Mooi dat mensen dat weer ontdekken in hun geloofsleven. Zijn ze in het denken van de mensen misschien weg geweest, in de liturgie zijn ze altijd ter sprake blijven komen. Denk maar dat er altijd voor het “Heilig, Heilig”, verwezen wordt naar de engelen, in het eerste Eucharistische gebed staat de mooie zin: “Zend dan uw engel, machtige God, om deze gaven en gebeden op te dragen naar het Altaar van uw heerlijkheid” en op het einde van elke katholieke uitvaart wordt het “In Paradisum” gezongen, “Ten Paradijze geleiden u de engelen”.

Elk jaar zijn er 2 feesten die verwijzen naar ons geloof in de engelen. Op 29 september viert de Kerk het feest van de aartsengelen Gabriël, Rafaël en Michaël. Elk jaar op 2 oktober viert de Kerk ook de engelbewaarders. (zie: http://www.youtube.com/watch?v=Zb-LfNl7D0c ) Elke mens heeft van God een persoonlijke engel gekregen. De Kerk leert ons daarover: “Vanaf het begin tot de dood is het menselijk leven omringd door hun  bescherming en voorspraak. Iedere gelovige wordt terzijde gestaan door een engel om hem als een behoeder en herder naar het leven te leiden”. Jezus verzekert ons dat we als kind al engelen om ons heen hebben waar Hij zegt: “Pas op dat je niet op een van deze kleinen neerkijkt, want Ik zeg jullie: hun engelen in de hemel zien voortdurend het gelaat van mijn Vader in de hemel” (Matt. 18,10) Op het einde van ons leven zullen de engelen ons bij God brengen, Jezus spreekt daarover wanneer Hij het verhaal vertelt over Lazarus en de rijke vrek: “Op zekere dag stierf de bedelaar, en hij werd door de engelen weggedragen om aan Abrahams hart te rusten”(Lucas 16,22).

Engelen zijn niet iets uit een ver verleden maar heel actueel, dicht bij ons vandaag, onze trouwste gezel in ons leven tot we eens in het Eeuwige Leven bij God zullen aankomen.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.

www.priesterpenne.be

100 JAAR KAPEL: http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-galmaarden/gebedsviering-bij-100-jaar-oude-kapel-a2033904/