Woord van de Pastoor

Nieuwe wereldwonderen

Op 7 juli 2007 – 7-7-7 - werden de nieuwe zeven wereldwonderen bekend gemaakt. Meer dan 100 miljoen mensen hadden via internet of sms hun stem hiervoor uitgebracht. Dit zijn ze dan: de Grote Muur in China, de Petra-site in Jordanië, het standbeeld 'Christus de Verlosser' in Rio de Janeiro, de Inca-ruïnes van Machu Picchu in Peru, de oude Maya-site van Chichen-Itza (Mexico), het Colloseum in Rome en het Mausoleum van de Taj Mahal. Twee van die zeven hebben voor ons, christenen, een bijzondere betekenis en mogen ons ook inspirerende gedachten geven voor een nieuwe werkjaar.

Het eerste is het beeld van Christus de Verlosser in Rio de Janeiro, Brazilië. Het standbeeld van Jezus Christus is 38 meter hoog en staat op de 710 meter hoge berg Corconado, uitkijkend over de stad Rio de Janeiro. Van verre kan men dat immense beeld zien.
Een gedachte hierbij is: we worden door de Heer gezien en Hij vergezelt ons. Vroeger hadden velen een prent in huis met een afbeelding van het Oog van God en de zin erbij “God ziet mij, hier vloekt men niet”. Dat kon het gevoel geven van: Hij loert naar mij en ik durf niets. Het door-de-Heer-gezien-zijn mag voor ons heel positief klinken. Zijn belofte die Hij deed bij de doop: “Ik ga met je mee en laat je nooit in de steek” mag onze kracht en onze sterkte zijn om te leven vanuit ons geloof en het beste van onszelf te geven voor onze medemensen.

Het tweede wonder met een christelijk tintje is het Amphitheatrum Flavium in Rome, het Colloseum. Het was het grootste amfitheater in het Romeinse Rijk. Hier heeft het bloed van christenen gevloeid, vele christenen werden hier tot de wilde dieren veroordeeld: ze werden er voor de leeuwen geworpen of ze moesten er vechten tegen gladiatoren. Onderzoekers schatten dat er in de loop van de eeuwen tussen de 30000 en 500000 mensen, waaronder veel christenen, in het Colloseum zijn vermoord als vermakelijk schouwspel. En toch: door het heldhaftige getuigenis van die eerste christenen is de Kerk gegroeid…
Een gedachte hierbij mag zijn: geloven kost soms moeite, onze band met Jezus Christus en met Hem echt leven zal niet altijd vanzelfsprekend gevonden worden. Soms zal men liever hebben dat we zwijgen en dat kunnen we ook wel eens aanvoelen. Maar laat ons dat niet verlammen. Blijven we altijd liefdevol en duidelijk getuigen , in Zijn voetspoor maar ook in de voetsporen van zovele christenen die ons al zijn voorgegaan.

Als we op zo’n manier gaan leven, kunnen we in de ogen van medemensen ook een monument worden. God heeft elk van ons geroepen een monument te worden: eeuwig, onvergankelijk, waar medemensen naar kijken en zeggen "dit is goed".

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.