Woord van de Pastoor

Roeping

Op de vierde Paaszondag vieren we roepingenzondag. De Kerk vraagt aan de gelovigen dat ze zich duidelijk de vraag stellen: wat wil God met mijn leven ? Is de weg die ik ga in mijn leven de weg die God wil en die mij ten diepste gelukkig maakt ? Roeping en geluk zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik sta er soms van te kijken dat er mensen zijn die zich nooit die vraag hebben gesteld maar hun leven gewoon hebben ingevuld zoals de meesten rondom hen het deden. Nu is het wel zo dat de meeste wegen goed op elkaar lijken maar van sommigen vraagt Hij bijzondere wegen. De roeping van de eerste apostelen (Matteüs 4) is daar een mooi voorbeeld van. Ze waren vissers, wellicht zoals de meesten van hun familie en hun dorp. En dan komt de Heer voorbij, Hij zegt tot hen: “Kom, volg mij, ik zal van jullie vissers van mensen maken”. Ze deden het en er gebeurden grote dingen door hun ja-woord aan de Heer. Mochten ze nee gezegd hebben en zonder risico’s hun gewone leven zijn blijven leven, we zouden ze wellicht nooit hebben gekend en er nooit iets van gehoord hebben.

Wat wil de Heer dat ik met mijn leven doe ? Dat is de Roepingenzondagvraag. Het antwoord kan niemand anders je geven, je hoort het in je hart en je bent nog altijd vrij om er op in te gaan of niet. De meesten zijn zeker geroepen tot het Sacrament van het Huwelijk en zullen een gezin stichten. Anderen zullen alleen hun weg door het leven gaan. Nog anderen zullen bijzonder geroepen zijn tot het Priesterschap, het diaconaat, het religieuze of godgewijde leven en zullen hun leven aan de Heer geven. Minstens één keer in het leven moet elk zich eens de uitdrukkelijke vraag stellen: Wil God dat ik een gezin sticht ?  Wil God mij als Zijn Priester of toegewijd in het religieuze leven ?  Het is zeker vreemd als iemand een van deze vragen zich nooit heeft gesteld.

Onze streken kennen een tekort aan priesters en religieuzen. Bisschoppen en kloosterorden spannen zich in mensen te laten stilstaan bij roeping, ook via internet. Enkele mooie voorbeelden daarvan zijn http://www.sint-janscentrum.nl/ en http://www.jongerlo.org/ en http://www.abdijpostel.be/norbertijnworden.php en  http://www.zustersvanliefde.be/ en http://monasteriumhalle.wordpress.com/2011/07/01/welkom/ Er zijn er zeker meer. Maar alleen die inspanningen volstaan niet. We moeten er voor bidden want het is de Heer die roept en een mens die moet antwoorden. Is er in onze gemeenschappen een klimaat waarin men de levensroeping kan beantwoorden ? Vorige maand was ik met een aantal parochianen op het Sint-Pietersplein in Rome toen Paus Franciscus sprak over de priesterroepingen. Hij zei: “Dit is een initiatief dat de Heer neemt. De Heer roept. Hij roept diegene die Hij wil dat ze priester worden. Misschien zijn hier enkele jongeren aanwezig die in hun hart deze roep hebben vernomen, het verlangen om priester te worden, het verlangen de anderen te dienen in de zaken die van God komen, het verlangen om een heel leven ten dienste te staan van de catechese, om te dopen, vergiffenis te schenken, de Eucharistie te vieren, de zieken te verzorgen…een heel leven lang. Als iemand van jullie dit in zijn hart ervaren heeft, dan is het Jezus die dat bewerkt heeft. Zorgt voor deze uitnodiging en bidt dat ze mag groeien en vruchtbaar zijn in heel de Kerk”. (zie: http://www.sint-janscentrum.nl/?p=newsitem&id=516&t=Paus+Franciscus+over+het+wijdingssacrament )

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.

www.priesterpenne.be