Woord van de Pastoor

Crematie

De afgelopen dagen kreeg ik van verschillende parochianen de vraag hoe de Kerk nu denkt over crematie. Aanleiding was de media-aandacht voor het woord van Mgr. Léonard in “Pastoralia” naar aanleiding van zijn bezoek aan het crematorium van Vilvoorde. Zie: http://www.kerknet.be/admin/files/assets/documenten/Pastoralia.pdf

Misschien toch eerst zeggen dat cremeren eigenlijk weinig voorkomt in onze parochies. Als ik zo naar de cijfers kijk die ik vorig jaar in ons parochieblad heb gepubliceerd zie ik dat er in Bever van de 13 kerkelijke uitvaarten slechts 2 crematies waren; in Galmaarden van de 22 uitvaart 4 crematies en in Tollembeek van de 19 uitvaarten 1 crematie.

Hoe denken wij als Rooms-Katholieke Kerk over crematie ? Is het voor de Kerk allemaal hetzelfde ? Sommige parochianen merkten op dat men weet had van priesters en zusters die gecremeerd werden. Graag wil ik daar enkele gedachten rond bij elkaar zetten.

Voor de Kerk is het belangrijk dat het lichaam van een overledene met respect en liefde dient  behandeld te worden vanuit het geloof in en de hoop op de verrijzenis. In de Catechismus staat: “De doden begraven is een werk van lichamelijke barmhartigheid; het is een eerbewijs aan de kinderen Gods, tempels van de heilige Geest”.
De Rooms-Katholieke Kerk geeft de voorkeur aan het begraven. We doen dat omdat op de eerste bladzijden van de bijbel staat dat het lichaam van de mens uit de aarde is genomen en dat het lichaam van de mens eens naar de aarde zal terugkeren. Zoals het lichaam van een mens gedurende 9 maanden in veilige bescherming van de moederschoot gevormd is, zo kan dat lichaam in de beschermende schoot van de aarde weer tot stof vergaan. Mgr. Léonard legt het in Pastoralia als volgt uit: “De katholieke Kerk verkiest de teraardebestelling boven de crematie om een symbolische reden. Het herleiden tot as, zeker als het gevolgd wordt door de verspreiding ervan, suggereert een vernietiging van ons aardse lichaam, een volledige vervluchtiging. Wat in de aarde geschiedt, is zeker niet mooi om zien. Maar het roept het beeld op van de graankorrel die, aan de aarde toevertrouwd, wel vergaat, maar om opnieuw geboren en eeuwig vruchtbaar te worden. Vandaar dat christenen de teraardebestelling verkiezen.”
In het hele Oude Testament lezen we dat de joden hun doden begraven in tegenstelling tot de heidense buurvolkeren. De christenen hebben hun doden altijd begraven naar het voorbeeld van Jezus. Toen Hij gestorven is, hebben ze Zijn Lichaam in een graf neergelegd tot de dag van de Verrijzenis. Zo doen wij dat ook, in geloof aan de verrijzenis. Ter wille van de symboliek – de graankorrel sterft,, dan komt nieuw leven – blijft er onder christenen de voorkeur van begraven.

Steeds meer mensen in onze streken kiezen voor crematie. Wanneer die keuze niet plaatsvindt uit ongeloof in de verrijzenis, keurt de Kerk dat niet af. Wel drukt de Kerk dan een duidelijke voorkeur uit de as te bewaren en bij te zetten in een urne en niet uit te strooien. Wil men toch voor uitstrooiing kiezen, dan gebeuren die best op de strooiweide van dorp of gemeente waar nog familie woont of komt. Veel mensen hebben behoefte om ergens nog bij de overledene te kunnen komen en rouwen en onder christenen bestaat totale vergetelheid niet. De Kerk vindt het dus heel belangrijk is dat er een duidelijke plaats is waar we voor onze overledenen kunnen bidden en aan hen denken.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.

www.priesterpenne.be