Woord van de Pastoor

Tatoeages

België haalde onlangs de internationale pers, althans toch onze landgenoot Rouslan Toumaniantz. Nadat hij in het verleden al eens de pers haalde door sterretjes te tatoeëren in het gezicht van een meisje begaat hij nu een nieuwe stunt. Hij tatoeëerde zijn naam op het gezicht van zijn vriendin Olesya de dag van hun eerste ontmoeting. Zie: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20130204_00457655&_section=63049590&utm_source=nieuwsblad&utm_medium=newsletter&utm_campaign=pm

Op heel wat plaatsen kreeg de man nogal wat verwensingen naar zijn hoofd om zoiets te doen. Ik ken in mijn omgeving voor- en tegenstanders, mensen die kunstwerken op hun lichaam hebben maar ook mensen die de kleinste tatoeage verafschuwen. Een tatoeage is niet zomaar iets en zeker als zoiets in je gezicht wordt gezet. De man vertelde deze week in de krant: “Omdat ze zeker was van haar overtuiging om met mij door het leven te gaan, had ze het idee om mijn naam in haar gezicht te tatoeëren. Ook ik wou hetzelfde doen met mijn gezicht.” Zie: http://www.hln.be/hln/nl/957/Binnenland/article/detail/1574524/2013/02/05/Rouslan-Ik-verdien-meer-respect.dhtml?show=react

Misschien is dit verhaal een vreemd opstapje maar het is wel passend bij onze Veertigdagentijd. De Veertigdagentijd is “een tijd van grotere trouw aan de sacramenten, waarin we zijn herboren”, zoals de eerste prefatie het uitdrukt. Je ziet het minder dan de tatoeages van Rouslan maar we hebben op onze ziel allemaal een soort tatoeages. Het doopsel en het vormsel heeft ons een eeuwig merkteken gegeven op onze ziel. Ook de Wijding geeft ons dat. Van de zeven sacramenten zijn er vier die we meerdere keren kunnen ontvangen: ter Communie gaan kunnen we 2 keer per dag; biechten kan ook zoveel als men dat verlangt; als je man of vrouw overleden is of er is een kerkelijke nietigverklaring van je huwelijk kun je opnieuw kerkelijk trouwen en ook de ziekenzalving kan men meermaals ontvangen. Drie sacramenten zijn eenmalig: doopsel, vormsel en de wijding en daarbij krijgt men een onuitwisbaar geestelijk merkteken op de ziel. In deze Veertigdagentijd worden we uitgenodigd om daar bijzonder bij stil te staan.

Je bent gedoopt, God heeft je aangenomen als Zijn Kind. Hij zal nooit meer zeggen: “Voor Mij is het uit”. Je bent en blijft Zijn Kind, ook als je er geen zin meer in zou hebben om het te zijn, ontdopen bestaat dus niet. In het vormsel schenkt Hij je Zijn Heilige Geest. Zelfs als je andere wegen gaat dan die van God en de Kerk, wil Hij je nog steeds Zijn Geest blijven schenken. Hij houdt niet op, ontvormen bestaat niet. Bij de Priesterwijding zegt de Heer: “Jij bent mijn Priester voor eeuwig”. Ook als die priester zijn boord aan de kapstok hangt, blijft hij Zijn Priester. Eens gedoopt, gevormd en priester blijf je dat, ook al loop je hard weg en doe je er niets meer mee. God trekt zich nooit terug, Hij blijft altijd trouw, ook al zijn wij het niet meer. Hoe moeilijk het is om een tatoeage weg te wissen – eigenlijk onmogelijk – zo onmogelijk is het om niet meer gedoopt, gevormd of priester te zijn. Laat Zijn trouw in deze tijd steeds meer doordringen.

De tweede brief aan Timoteüs 2,11-13 zegt het ons zo mooi: “Dit woord is betrouwbaar: want als wij met Hem gestorven zijn, zullen wij met Hem leven. Als wij volharden, zullen wij met Hem heersen. Als wij Hem verloochenen, zal Hij ons verloochenen. Als wij ontrouw zijn, blijft Hij trouw: zichzelf verloochenen kan Hij niet”. Leven we steeds meer uit die gedachte: God blijft ons altijd trouw.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.

www.priesterpenne.be

DOPELINGENVIERING: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20130204_00456907